Fon Chrisa Knight'a

Judit

SMS:

Co robisz ciekawego?

Judit.

Christopher Knight

SMS:

Leżę i oglądam film;)

Judit

SMS:

Och... Faktycznie. Szalenie wciągające zajęcie. Wybacz że przerwałam i zawracam Ci głowę, ale... Chris do cholery nudzę się. Bardzo. Co to jest za film?

Christopher Knight

SMS:

Nie bardzo, ale lepsze to niż bezczynne leżenie... Nie zawracasz. Dziwię się jedynie, że napisałaś. Film? Underworld:P Fajna akcja:) Jak chcesz to przyjdź i sama zobacz.

Judit

SMS:

To przestań się dziwić bo to okropne. Dzięki Tobie czuję się doceniana. Zadziwiam? Powiedź że jeszcze pozytywnie to już naprawdę... Zrób miejsce. Zaraz się zjawię.

Christopher Knight

SMS:

A Ty znów swoje. Razz

Chyba mog być zdziwiony tak? Zwłaszcza po dzisiejszym dniu? Nie ważne. Nie będę tego roztrząsał. miejsce zrobione. Smile

Zapraszam:)

Judit

SMS:

Jaaak się czujesz po Sylwestrowej nocy? Mam nadzieję że nie poszedłeś przykładnie spać? Pewnie bawiłeś się lepiej niż ja bo miałeś z kim cwaniaku. Aż zazdroszczę.

Judit

SMS:

Wymądrzalscy? Pfff... Myślałeś że tam zostanę? Nie. Sama się rządzę. Jestem cała i zdrowa w miejscu ciepłym i przyjemnym. Wolna od kazań, pytań i tak dalej. To skreśl, co Ci szkodzi? Wróć do Nowego Yorku! Aż tak źle? Gorzej niż z matką i bratem łącznie?

Judit

SMS:

Co nie możesz?! Bo nie chcesz! Moja droga siostra pewnie nadal trwa w błogim przekonaniu że jestem u Twojej matki a tu proszę... To Ty sam zamieszkać nie możesz? Zaczynam w Ciebie wątpić. Co Ci zrobił?! Pobił? Oj Chris... Wróć do domu, tutaj. No jak Grace Cię zobaczy to logiczne, że... A jak nie to poszuka się innego rozwiązania.

Judit

SMS:

Jasne. Bo jestem za głupia. Bez łaski. Smacznego kitu i miękkiego kartonu!

Benjamin

Oczekiwanie na połączenie...

Christopher Knight

Po dłuższym grzebaniu ręką w kieszeni wyciągnął go i naciskając zielony guzik przyłożył słuchawkę do ucha. Mało brakowała, a junior by się przez to obudził. Ledwo udało mu się go uspać po płaczu. - Słucham? - rzucił przyciszonym tonem głosu, oczekując na rozmówcę po drugiej stronie telefonu.

Benjamin

- Dutton. - powiedział Benjamin na wstępie by rozjaśnić trochę Christopherowi w głowie - Powiedź że jest z tobą Junior. - poprosił mając nadzieję że choć tą jedną jedyną jego małą prośbę, ktoś miły raczy spełnić - A jeśli nie, to powiedź gdzie jest o ile wiesz.

Christopher Knight

- No witam. - odpowiedział spokojnym tonem głosu wysłuchując jego dalszych słów. - No jest ze mną. Śpi. Marika mi go zostawiła bo musiała jechać do szkoły, a czemu pytasz? - zastanawiało go to dlaczego akurat on się zainteresował małym.

Benjamin

Benjamin odetchnął głęboko - Kamień z serca. - powiedział na wydechu uśmiechając się szeroko - Słuchaj... Sprawa nie jest najmilsza. Marika miała wypadek. I to dość... - spojrzał na Jeanine tulącą się do jego boku. Poważny. - Wylądowała u nas i przez najbliższy czas nie ma zbyt wielkich szans by... No. - zamilkł na chwilę, wiedząc ze nie należy do najbardziej uzdolnionych pod względem przekazywania takich wiadomości - Więc, nie wiem co teraz zrobisz, skoro on śpi. Trzeba tutaj ściągnąć twojego brata, on pewnie jeszcze nie wie.

Christopher Knight

- Wypadek? Jaki wypadek? Przecież pojechała tylko do szkoły. - Zmartwił się okropnie. Może i różnie między nimi bywało, ale co jak co nie chciał jej krzywdy. - Nie wie? Ze szpitala go nie zawiadomią, czy ja mam to zrobić? Kurcze... - podrapał się po głowie patrząc ze współczuciem na juniora. - Ale wyjdzie z tego, prawda? - nie chciał iść na niczyj pogrzeb, a winę za jej domniemaną śmierć Adam obarczał by ich wyżywając się na nich zapewne.

Benjamin

- Nie wiem dokładnie. - odpowiedział Ben z ręką na sercu - Policja jeszcze nie skończyła a my zajmowaliśmy się jej obrażeniami a nie tym co było przedtem. - wyjaśnił ciągle samemu szukając odpowiedzi jaką chciał uzyskać Christopher - Nie, to znaczy nie wiem. - mruknął strapiony pytaniem chłopaka - Jak chcesz. Szpital na pewno to zrobi jak tylko ustalą dane i tak dalej, ale... Tak, wyjdzie. - zapewnił Christophera machinalnie chcąc by zabrzmiało to prawdziwie - Ma mocno potłuczone żebra i złamaną nogę... Nikt z nią jeszcze nie rozmawiał, bo nie chcemy jej męczyć. Operowałem ją ja więc masz jakby relację z pierwszej ręki. - dodał by blondyn mógł to wszystko przekazać starszemu bratu, choć wątpił by cokolwiek uspokoiło czarnowłosego.

Christopher Knight

- Rozumiem. - odpowiedział z niejaką ulgą w głosie, ale nie był do końca uspokojony. - Brzmi bardzo poważnie.. - zauważył przekładając telefon do drugiej ręki. - Nie wiem, mogę zadzwonić w końcu to mój brat, a jego żona, lepiej żeby dowiedział się wcześniej i ode mnie niż od obcej osoby. Znasz go. I nie sądzę by to przyjął dobrze i spokojnie. - westchnął ciężko. - Mam nadzieję, ze wyjdzie z tego zdrowa. Tak, powinna odpoczywać zapewne to bardzo bolesne. - Nienawidził szpitali zawsze ciary go przechodziły na to miejsce. - No dobrze. Póki co będę się zajmował juniora, jak się obudzi postaram się dostać do szpitala. - Zapewne mały zbyt długo nie wytrzyma przy nim, ale z drugiej strony nie powinien męczyć Mariki. Miał dylemat.

Benjamin

Akurat. Półwampir zmarszczył czoło zastanawiając się jak to wszystko ogarnąć. I jak zwykle na czyjej głowie cały bajzel? Na mojej... - Narazie tylko brzmi, kiedy się wybudzi będziemy wiedzieli coś więcej. - oznajmił pogodnie, jakby dawał Marice równe sto procent szans - Nie... Nawet się nie łudzę. - przyznał Benjamin w tej kwestii absolutnie zgadzając się z Chrisem. Lekarz zamruczał pod nosem patrząc na jasne włosy swej córki - Chris, przyślę do ciebie Jeanine. Jest tutaj ze mną. Ty masz nikłe doświadczenie, a ona przy nim siedzi ile tylko może. Poza tym sama się trochę rozerwie. - wierzył w to że stać ją na to by pomóc Christopherowi - Najlepiej jak już wszyscy będziemy tutaj. - powiedział stanowczo przekonując do tego samego siebie.

Christopher Knight

- No tak w sumie to racja. Czas pokaże jak to dokładniej wygląda. - Ile to mogło zając? Tego nikt nie mógł wiedzieć. Trzeba było być cierpliwym. - To już pozostaw na mojej głowie. - W jego gestii było to załatwić. Mógł nawet przyjąć burę było mu to jedno. - Jeżeli chce. Niech przyjdzie. I tak póki co nie mogę się stąd ruszyć. - W dwoje to zawsze raźniej było. - A jak będziemy mogli zjawimy się tam. Może nawet Adam postara się wrócić jak najszybciej. Zobaczymy. - Nabrał głębiej powietrza w płuca. - Ok, nie przedłużam, przyślij ją do mnie i nie przeszkadzam Ci w obowiązkach, a ja postaram się dodzwonić do Adama. Do później. - po chwili rozłączył się chcąc mieć to wszystko za sobą już.

Benjamin

- Zadzwonisz? - zapytał z nijakim podziwem w głosie - Okej. Zrób tak. - Benjamin nie miał pojęcia co jeszcze mógłby powiedzieć. Chyba wszystko co dotychczas miało być powiedziane już zostało - Na pewno chce. Lepszy dom niż to tutaj. - stwierdził zerkając na Jeanine niepewnie - Yhm, dobra, dobra. Narazie. - rzucił by po sekundzie usłyszeć przeciągły, nudny sygnał w słuchawce.

Adam Knight

SMS:

Będę tam za pół godziny. Postaraj się mnie nie rozczarować na wstępie. Zapewniam Cię, że żaden z nas nie chciałby poczuć skutków mojego niezadowolenia.

Adam Knight

SMS:

Zgryźliwy? Skąd. Ja tylko lojalnie uprzedzam, żebyś później nie jęczał.

Judit · Wysłany: Czw 23:09, 24 Mar 2011 Temat postu:

SMS:

Christopherku, mój Ty kochany i niepowtarzalny facecie z wielkimi możliwościami, ambicjami i w ogóle... Ty miły człowieku. Powiedź mi proszę czy istnieje możliwość nawiedzenia mojego byłego, a Twojego aktualnego domostwa tak incognito by Sam-Wiesz-Którzy się nie dowiedzieli? Mam pewną sprawę niecierpiącą zwłoki, i bardzo by mi zależało na jej pozytywnym zakończeniu. Przesyłam całusy i gnę się w ukłonach. Judit :*

Judit · Wysłany: Pią 8:38, 25 Mar 2011 Temat postu:

SMS:

Christopherze. Wiem, że nie usłyszałeś i pewnie pokornie powinnam Cię za to przepraszać, jednak wyobraź sobie że ja te słowa, te miłe słowa znam i wiem że czasem wypada ich użyć, bo wtedy świat staje się lepszy. Nie ma jej ani jego? To świetnie. Będę... Prawdopodobnie dziś, ale raczej po południu, kiedy Ty będziesz jeszcze gnił w szkole, później nie mogę. Jednak skoro Ciebie nie będzie poczuję się całkowicie bezkarna i tam wpadnę. Nie zdechnij tam z tymi Sztywniakami. Wink

Ps. I skąd pewność że Cię nie lubię Pokrako? No chyba że wg. Ciebie tak będzie lepiej, to okej.