Telefon Carmen

Martin

Sms:

Carmen skarbie pogniewasz się jeżeli zamiast dziś przyjadę do Ciebie jutro po pracy? Przepraszam, ale czuję się fatalnie źle, a nie chciałbym abyś mnie oglądała w takim stanie. Kocham Cię rybeńko:*:*:*

Juliette

Rozmowa:

Oczekiwanie na połączenie

Carmen

- Halo?

Juliette

- Hej Carmen. Tu Julie - rozbawiony szept - słuchaj mam do ciebie prośbę... Byłam na dzis umówiona w kancelarii Howarda. Z prawnikiem Aaronem Howardem... Ale nie mogę iść. Wyjeżdżam. Pójdziesz podpisać papiery dobrze? Wszystkie upoważnienia dla ciebie wysłałam już do niego. Zrobisz to dla mnie?

Carmen

- Hej Julie - uśmiecha się tam po drugiej stronie - gdzie jedziesz? po co? Kiedy wrócisz? - masa pytań jak zwykle - jasne, że pójdę. Jutro może być bo mam gościa teraz

Juliette

- Nie wiem kiedy wrócę. Jadę na Alaskę. Nagle wypadło... Pamiętasz tego fotografa? Przyniósł mi zdjęcia. Są sliczne. Za nic ich nie zniszczę - zaśmiała się - I zaprosił mnie do siebie, do domu rodzinnego. Na urodziny. Dasz wiarę?

Carmen

- Pamiętam - słuchała jej z szerokim uśmiechem.
- To świetnie. Ja to załatwię. Kupię kilka rzeczy do mieszkania. Tylko mi tam nie zamarznij na tej Alasce - śmiech

Juliette

- Nie zamarznę - zaśmiała się - Ja lubie zimno. A poza tym.. zawsze mogę pożyczyć tam koc, prawda? Zadzwonię do tego adwokata i uprzedzę, ze przyjdziesz ty. Dasz radę? Jak z Martinem?

Carmen

- Taa koc - zaśmiała się - z Martinem? - zamyśliła się na chwilkę - miał przyjechać ale źle się czuję więc przyjedzie jutro wieczorem po pracy - trochę smutny głos.

Juliette

- No nic dziwnego ze czuje się parszywie. Wygląda jeszcze gorzej niz się czuje. Widziałam go - zachichotała.

Carmen

- Boże jak można się tak upić - wywraca oczami - trudno. Trochę się boje, że nie będziemy się już tak często widywać przez ten zakaz od Normana - westchnięcie smutne i ciężki o xd

Juliette

- Carmen - spoważniała - Nie rozmawiam na temat Normana. Nie chcę o nim słyszeć, rozumiesz? I nie obchodzi mnie jak bardzo upijać się będzie. Ma mnie głęboko gdzieś, co udowodnił. Nieważne co mówił Martin. Nie chce mnie tu? Doskonale. Wyjadę w ogóle.

Carmen

- Dobrze. Nie denerwuj się - uspokajający głos - nie możesz mnie tak zostawić - burknięcie pod nosem że ledwo co słychać Razz

.
- Wrócisz na święta?

Juliette

- Moze... Nie wiem. Nie chcę siedzieć przy stole z kimś kto nawet nie chce mnie widzieć. To bez sensu. Wolę zejść mu z oczu. Po co mam go drażnić i psuć wszystkim święta? Pojadę do domu. Kiedyś w końcu muszę tam wrócić, prawda? - westchnięcie. - Gdyby chociaż... jednym małym słowem... - zaczęła - nieważne. Było minęło. Życzę mu dużo szczęścia. Wam jeszcze więcej. Martin cię kocha Carmen. Kocha cię bardzo.

Carmen

- Julie proszę. Przestań już gadać takie rzeczy.Dołujesz mnie - cichy śmiech - a poza tym to jak Ty nie przyjedziesz to ja Cię znajdę. Co to za święta bez najbliższej mi osoby hm?

Juliette

- Masz najbliższą sobie osobę Carmen. Martina. I trzymaj go. Bez niego jesteś nieszczęśliwa. A ja? Beze mnie dasz sobie radę. Poza tym mam nadzieję, ze będziesz mnie odwiedzac w Nowym Jorku. - westchnięcie - Tu trzymał mnie tylko on. Teraz... Nie trzyma mnie nic.

Carmen

- Martin też ale Ty jesteś innego rodzaju najbliższą osobą - zaśmiała się - będę, będę. Smutno tu bez Ciebie jest i będzie - smutny glos

Juliette

- Przeżyjesz. - zaśmiała się - Carmen muszę kończyć bo Seth już czeka.. Zapisz sobie adres kancelarii.. - podała adres i poczekała aż Carmen zapisze. Gdy dostała potwierdzenie uśmiechnęła się - Odezwę się. - rozłączyła się.

Martin

Sms:

Praca? Skończyliśmy już, puściłem Adama do domu bo marnie wyglądał, a ja jeszcze chwilę tu posiedzę mam coś do zrobienia. Do prawnika? Oczywiście, nie ma problemu z chęcią się z Tobą wybiorę do niego? Jaka jego persona? Może znam? Buziaki skarbie:*:*

Martin

Sms:

Aaron? Ten Aaron, o którym myślę. Czekaj Howard ma na nazwisko? To ten kretyn co zrobił Marice dziecko i ją zostawił wypierając się jego... Ok wracam, niebawem się spotkamy i wtedy porozmawiamy. Tym bardziej z Tobą pójdę. Nie przepuszczę sobie okazji aby się z niego ponabijać. Niebawem będę:*

Aaron

Nagranie na sekretarce.

Pani Miansarowa? Dzień dobry. Z tej strony Howard. Dostałem wiadomość o tym że pani zamiast pani Dubois ma się ze mną spotkać. Jeśli odpowiada godzina 10 będę do pani dyspozycji.

Juliette

ROZMOWA

Oczekiwanie na połączenie

Carmen

- H...halo? - trochę zdezorientowany głos

Juliette

- Carmen? - wyraźna ulga w głosie - Nie przeszkadzam?

Carmen

- Julie! - ogromna radość - jasne,że nie - uśmiech tam z drugiej strony Razz

Juliette

- Udało się wszystko? Jak mieszkanie? Jak się czujesz? Wszystko w porządku? Byłaś u adwokata? - pytania zaciekawione.

Carmen

- Tak wszystko w porządku. Właśnie niedawno wróciłam z kancelarii - spokojny ton głosu - a u Ciebie jak tam? Nie zamarzasz na tej Alasce? - śmiech

Juliette

- Właściwie... - zawieszenie głosu i smiech - nie bardzo. To znaczy jest zimno ale... Ale jest uroczo. oni wszyscy są tutaj tak ciepli. To niesamowite, ale czuję się tutaj jak w domu... Co prawda troszeczkę się pokomplikowało, ale... - ciche westchnienie - ja nie żałuję...

Carmen

- Julie...co się tam stało? - podejrzliwy głos ale radosny - już opowiadaj. Natychmiast - ponaglający ton i ciekawski jak zwykle

Juliette

- To nie jest rozmowa na telefon Carmen - śmiech - Ja się po prostu dobrze tu czuję. Naprawdę dobrze... Jak pomysle o powrocie to robi mi się słabo.

Carmen

- To nie wracasz? - automatycznie posmutniała - stęskniłam się już

Juliette

- Nie powiedziałam tego - westchnęła - Powiedziałam, ze jak pomyślę o powrocie to robi mi się słabo. Nie umiem się odnaleźć w Seattle, Carmen - grobowy głos - Wcześniej zawsze był On. Wszędzie. Zawsze, rozumiesz? A teraz? W Seattle trzymał mnie Norman Carmen. Teraz... - ciężkie westchnięcie

Carmen

- Skoro tak uważasz - westchnięcie ciężkie - ale chociaż mnie odwiedź w święta - śmiech trochę wymuszony.
- Co ciekawego robisz całymi dniami? - zmiana tematu na weselszy Razz

Juliette

- Carmen, dopiero przyjechałam wczoraj - śmiech - I nie denerwuj się. Wrócę. Tylko złapię pion. Teraz przecież mamy firmę, prawda? - szybka zmiana tematu - Jak było u adwokata.

Carmen

- Mamy - śmiech - było w porządku a byłoby jeszcze lepiej gdyby ktoś - podkreślenie - nie miał osobistych uraz do prawnika - spojrzenie rozbawione na Martina.

Juliette

- Jakich uraz? - zdziwienie - O czymś nie wiem? - lekkie zaniepokojenie

Carmen

- Martin ma jakieś sprawy z tym prawnikiem. Chodzi o Marikę. Nie wiem co dokładnie zaszło. Ale juz jest dobrze. Nie martw się - pocieszający ton

Juliette

- Carmen... - lekko poirytowany ton - Jeżeli Martin ma jakieś problemy z tym prawnikiem, niech je sobie załatwia kiedy indziej. Nie pasuje mi żeby w jakikolwiek sposób NASZA firma była kojarzona z Martinem. Rozumiesz? Nigdzie i nigdy. Nie obchodzą mnie interesy Martina i Normana, ale po prostu NIE ŻYCZĘ sobie żeby gnębił w jakikolwiek sposób NASZEGO adwokata w czasie gdy ów adwokat zajmuje się NASZĄ firmą. Czy to jest jasne? - na bank zmrużyła drapieżnie opczy. No na bank XD

Carmen

Wyprostowała się cała słysząc jej ton i przełknęła głośno ślinę.
- J...jasne - zająkała się - nikt go nie kojarzy z firmą przecież. Po prostu mnie zawiózł. Na prawdę nic nie zrobił. Po prostu rozmawiał z nim chwilę - przepraszający ton

Juliette

- Carmen nie rozmawiaj tak jakbym właśnie cię opieprzyła. To nie o to chodzi. Wiem, ze Martin potrafi być złośliwy i w uroczy sposób potrafi uprzykrzać życie. Nie chcę żeby to miało jakikolwiek wpływ na nasze interesy. I tyle - złagodniała - Howard jest świetnym adwokatem i stracenie go byłoby koszmarnym kopniakiem dla firmy. Ja rozumiem, ze Marika jest jego rodziną, ale niech załatwia rodzinne sprawy przy innych okazjach, ok? - całkiem juz ciepły ton - Przepraszam za mój wybuch.