Telefon Carmen

Carmen

- Jasne - spokojna jak na początku rozmowy - nic się nie stało. Wiesz,że będę mieć psa? Jutro idę go obejrzeć - śmiech

Juliette

- Naprawdę? - śmiech - To swietnie. Ja się poważnie zastanawiam nad kotem - mruknęła dziwnym głosem. Cóż zrobić, ze pomyślała o pewnym DUŻYM kocie.

Carmen

- Ale jakbyś przywiozła kota to mój pies mógłby go ugryźć - roześmiany głos - znalazłam świetną hodowlę za miastem. Akurat maja małe szczeniaczki - rozanielony głos

Juliette

Oj nie sądzę, Carmen. Nie sądzę Z trudem powstrzymane parsknięcie - Nie sądzę żeby mój kot i twój pies mogliby żyć razem... - westchnięcie pełne rozbawienia - Cieszę się Carmen. Co słychać w domu?

Carmen

- W domu? - chwila ciszy - po staremu. Nic się nie dzieje, nic się nie zmienia. Nudno - ciężkie westchnięcie

Juliette

- No daj spokój. Słysze że radosna jesteś. COś się chyba ułożyło...? -cichy chichot.

Carmen

- Właśnie pokazałam Martinowi nowe mieszkanie - cichy śmiech - Tobie też by się chyba spodobało.

Juliette

- Obejrzę jak wrócę - śmiech - Czyli spra\wy z Martinem wróciły do normy?

Carmen

- Tak - zadowolony głos - nawet stał się bardzie czuły - szept żeby nie słyszał Razz

Juliette

- Cieszę się Carmen - szczerość - Cieszę się. Naprawdę.

Carmen

- Teraz tylko Ciebie tu brakuje - westchnięcie - ale baw się tam ile tylko można. Należy Ci się trochę rozrywki

Juliette

- Wrócę przecież - powiedziane po chwili milczenia. - W końcu wrócę...

Carmen

- Wiem,wiem - śmiech - tak tylko mówię. Mam coś jeszcze załatwić w sprawie firmy?

Juliette

- Nie sądzę. Chyba już wszystko. - cisza - Carmen a jak...? - wahanie w głosie i w końcu rezygnacja - Ciesze się z twojego szczęścia, wiesz? - zmiana tematu.

Carmen

- A ja się cieszę,że dobrze Ci tam na tej Alasce - szczery ton głosu.
- O co chcesz spytać? Mów śmiało - słychać kroki że odchodzi trochę od Martina

Juliette

- Tu jest spokojnie. Cicho. Pięknie - zadowolenie w głosie. Zachwyt. - Nie chcę o nic zapytać. Naprawdę - westchnięcie. W zyciu się nie przyzna.

Carmen

- I tak wiem,że chcesz - pewna tego co mówi - a pingwiny są? - zaśmiała się. Zawsze chciała zobaczyć pingwina xd

Juliette

- Nie widziałam - zaśmiała się - Za to widziałam orła cień... I kilka innych całkiem miłych zwierząt... - Na przykład pumę... Miłą. Cudownie ciepłą pumę... Narwaną i wyjątkowo seksowną pumę... odchrząknęła.

Carmen

- Alaska bez pingwinów? - zdziwiła się - ale wiesz może ona tam nie żyją tylko na Antarktydzie - zabawny ton jakby zamyślony - a co tam jest ciekawego? - podejrzliwe pytanie

Juliette

- Carmen... dopiero tu przyjechałam. Wczoraj. Wieczorem. Zdążyłam się jedynie przespać - śmiech Z pumą... Ciche parsknięcie - Nie zdążylam nawet iść na spacer

Carmen

- Przepraszam - zmieszana trochę - po prostu jestem ciekawa jak tam jest - westchnięcie.

Juliette

- Za co mnei przepraszasz? - zdziwienie - Nie masz za co przecież. Ja też jestem ciekawa, bo nigdy tu nie byłam. ALe przyjechałam tu odpoczywać a nie latać jak idiotka w środku nocy po zaśnieżonym lesie - śmiech.

Carmen

- Ja teraz bym z chęcią pojechała gdzieś gdzie jest ciepło,morze,plaża i palmy - śmiech - Wiesz,że otworzyli nowy butik w Seattle?

Juliette

- Mnie się podoba ten śnieg tutaj - ponownie śmiech. Szczery. Radosny. Beztroski - Skoro chcesz gdzieś wyjechać to jedź. Co cię powstrzymuje?

Carmen

- Sama nie pojadę - mruknięcie pod nosem - poczekam może Martin mnie kiedyś zabierze gdzieś - westchnięcie ciężkie.

Juliette

- Ty mu zaproponuj. - westchnięcie - Wykaż inicjatywę i gotowe. Dlaczego masz sama ciągle czekać na jego ruch?

Carmen

Cisza.
- Bo mi obiecał kiedyś, Julie. Obiecał mi,że mnie zabierze i pojedziemy razem. Może zapomniał o tym - trochę posmutniała

Juliette

- Carmen za bardzo przywiązujesz wagę do tego co było. Obiecał coś dawnej Carmen. Nowa Carmen moze sobie sama sięgnąć po to czego chce - lekkie znużenie - I nie musi go pytać o zdanie.

Carmen

- Porozmawiam z nim ale potem - cichy chichot - gdybyś widziała tą minę teraz. Bo stoję w innym pomieszczeniu a on został w salonie - śmiech

Juliette

- Och zazdrosny? - parsknięcie - I dobrze. powinien być czasem. To mu nie zaszkodzi.

Carmen

- Całkiem zabawne takie obserwowanie z ukrycia - zaśmiała się - wiesz,włożę dzisiaj tą koszulkę co mi dałaś do spania - chichot cichy

Juliette

- Doskonały pomysł - głośny chichot - tylko uważaj żeby mu oczy nie wyszły na wierzch.

Carmen

- Mam nadzieję,że nie zamarznę bo kominek mam tylko w salonie - znów śmiech - czy Ty mi przypadkiem nie zabrałaś tej mojej pięknej piżamy? Bo coś jej nie umiałam znaleźć

Juliette

- Nie zabrałam. Oddałaś mi ją, pamiętasz? Poza tym poprzytulasz się do Martina. nie marudz - prychnięcie pełne rozbawienia.

Carmen

- Faktycznie - prychnięcie - jak zostanie na noc. Teraz trochę jest dziwnie. Bo on mieszka w Podwiązce a ja tutaj ale jakoś to będzie chyba

Juliette

- Marudzisz - śmiech - Carmen troche pewnosci siebie, dobrze?

Carmen

- Może trochę - chichot - a przyjedziesz na święta czy raczej nie ? Bo jak nie to muszę Ci prezent pocztą wysłać - poważny ton jednak zaraz potem śmiech

Juliette

- Carmen ja nie zmieniam miejsca zamieszkania - westchnięcie - Myślę, ze wrócę na święta. Także nic się nie martw... - śmiech.

Carmen

- Bo wiesz jeszcze tylko 5 dni. Trzeba kupić choinkę i przygotować jedzenie i prezenty - jakiś słowotok świąteczny xD
- Julie m uszę kończyć bo Martin się zanudzi

Juliette

- Jasne Carmen - rozbawiony głos - Trzymaj się ciepło - rozłączyła się