Telefon Juliette

Juliette

- 9 godzin różnicy Tygrysie. - chichot - Twoja 23, moja 8? Dasz radę?

Norman

- Jasne że dam. - pewny i stanowczy ton - Jak to mówią młoda godzina. Będę napewno.

Juliette

- Tylko tym razem... - ugryzła się w język - Muszę lecieć, mój ty tygrysku. Wiesz dlaczego tygrys? Bo masz tak samo kłapliwą jadaczkę jak on i cięty jęzor jak jego kły. - cichy śmiech. - Lecę Norman. Do później... - Chwila ciszy - Tęsknię.... Strasznie tęsknię... - wyszeptane bardziej i kuniec rozmowy bo się babsko rozłączyło. I o.

Norman

SMS:

A wiesz że norka to też zwierzak? I co teraz? Tak źle i tak nie dobrze. To musisz wygryźć pół Podwiązki. To Paryż! Nie powiesz chyba że nie macie co robić?

Norman

SMS:

Ponury! Widzisz jak ładnie! To mi jak najbardziej pasuje. Mogę być Ponury. Idź gdzie chcesz. Mnie tam nie ma. A to że jestem wredny to dla mnie nie nowość.

Olivia

Czeka na odbiór połączenia Razz

- No Juliette, odbierz - mówiła do siebie, czekając na głos nowej znajomej.

Juliette

- Tak? - odebrała

Olivia

- Cześć, tu Olivia - powiedziała z radością. - Jesteście gdzieś na mieście? Potrzebujecie przewodnika, towarzystwa, kolejnej reki do torby, jeśli jesteście na zakupach, kogokolwiek? - zapytała z nadzieją i entuzjazmem w głosie.

Juliette

- Właściwie skończyłyśmy już zakupy - zaśmiała się - Zamierzamy iść na kawę na Montremarte... Chcesz dołączyc?

Olivia

- Łłeeeeeeee - jęknęła zawiedziona. - Zawsze omija mnie najlepsze - powiedziała ze smutkiem. - Ale chętnie się przyłączę. Dostaję szału siedząc sama!

Juliette

- Co prawda nie mamy zbyt wiele czasu dziś... - westchnięcie - Ale z chęcią na ciebie poczekamy. Będziemy u Pierre'a. - rozłączyła się

Emmett

Emmett pojawił się we Francji z niewiadomych przyczyn. Prawdopodobnie chciał zrobić prezent Rose, z którą nie układało mu się zbyt dobrze. Szaleńczy pomysł jednak by zadzwonić do Juliette, której numer dostał kiedyś na pięknejj wizytówce od kumpla pojawił się kiedy szerokim łukiem mijał Moulin Rouge...

Juliette

- Tak? - odebrała telefon zaskoczona

Emmett

-Witam... Mówi Emmett Cullen... -mruknął dość spokojnym głosem. Jego wzrok błądził gdzieś po mijanych uroczych uliczkach.
-Zastanawiałem się, czy Pani numer jest wciąż aktualny... -rzucił od tak.

Juliette

- Emmet Cullen...Emmet... - zafrrasowanie w głosie.. Chyba nie bardzo kojarzyła

Emmett

Uśmiechnął się pod nosem słysząc jej głos. Przeszedł przez ulicę.
-Przyjaciel George'a.... -dodał po chwili.

Juliette

- George'a.... Blythe'a? - upewniała się. Uśmiechnęła się szeroko. - Aaaach... Niedźwiedź... - mruknęła przypominając sobie misiowatego i uroczego kolegę jednego z jej ulubionych klientów - ten nieśmiały niedźwiedź... - śmiech - Cóż cię skłoniło Emmett do telefonu, hę?

Emmett

Emmett zaśmiał się i pokręcił głową, czego niestety nie mogła zobaczyć.
-Panno Juliette... To niezbyt kulturalne na wstępie nazywać klientów niedźwiedziami... -jego głos był przyjemnie niski. Cóż. W końcu to wampir.

Juliette

- Oooch..Emmett, zależy z jakimi intencjami nazywa się ich Niedżwiedziami - zniżyła głos dostosowując swój ton do jego. Ot taki odruch. - Moje intencje sa proste. Skojarzenie. Silny i przytulny jak niedźwiedź. I równie niebezpieczny - zaśmiała się cicho.

Emmett

-Nie widziałem jeszcze niedźwiedzia, który z chęcią by się przytulał. Ich uściski raczej miażdżą. Wiem coś o tym.. -parsknął cichutko śmiechem. No bo ile razy on się z miśkami siłował?
-Zastanawiałem się... Czy znalazłabyś czas... jutro? Chwilowo jestem w Paryżu i... -urwał .

Juliette

- W Paryżu... - zdziwienie w głosie i odpowiedz po chwili - Na kawę w miłym towarzystwie zawsze znajdę czas... Jutro... - zastanawianie się - koło 17?

Emmett

-Samotne zwiedzanie Paryża bywa miłym urozmaiceniem... -mruknął cicho.
-Jutro. O 17. Gdzie? -zapytał po chwili.

Juliette

- Pierre's Caffee? To na Montremarte... - dżwięczny głos pewnie okraszony uśmiechem.

Emmett

-Paryż? -zaśmiał się- Cóż za zbieg okoliczności. W porządku. Do zobaczenia Juliette...- mruknął cicho.

Juliette

- Do zobaczenia Emmett - roześmiała się - Jestem tylko ciekawa kto ci powiedział że tu jestem... ale to chyba nie na telefon. Do jutra - rozłączyła się

Carmen

SMS :

Jestem już w Podwiązce. Norman na dzień dobry na mnie nakrzyczał, Martin leży z nim w łóżku. Zadzwonię potem ;*

Carmen

SMS :

''Bardzo się ucieszył '' . Naryczał na mnie razem z Normanem. Znaczy nie naryczał bo głowa ich boli ale wysyczał. A Norman...Norman mnie uderzył -.-'

Carmen

SMS :

Kupiłam mieszkanie Very Happy

. Mam nadzieję, że Ci się spodoba. Śniadanie też zjadłam, nie martw się Razz

Carmen

SMS :

Tak, kawę tez wypiłam Razz

Dobra a Ty baw się w Paryżu na razie;*

Aaron

SMS:

Właśnie skończyłem przygotowywać pani umowę. Pracuję do 16 więc jeśli jest to możliwe i pasuje przyjmę panią chętnie.

Aaron

SMS:

O 12? Mam umówione spotkanie niestety.

Olivia

SMS

Jak mogłaś mnie tu zostawić samą?
Babo jedna Sad

Olivia

SMS

A żebyś wiedziała, że się ode mnie już nie odczepisz!
<Foch z przytupem>
I nawet tego Waszego angielskiego Francuzika
gdzieś wywiało...
Jutro będę w USA.
Albo nie, dziś nawet...

Norman

ROZMOWA:

Oczekiwanie na połączenie...

Juliette

- Juliette Dubois. Słucham - roztargniony głos.

Norman

- Mogłabyś mi powiedzieć gdzie ty się bawisz? - zapytał poirytowany na dzień dobry.

Juliette

Cisza. Przez chwilę słychać nierówny oddech.
- W chwili obecnej? Na zakupach. Mógłbyś mi powiedzieć od kiedy cię to obchodzi? - lekkie zdenerwowanie w odrobinę drżącym głosie.

Norman

- Mniej więcej od pięciu minut. - wyznał brutalnie - No dobra. Dobrze wiesz że zawsze... - zawahał się - Przeważnie mnie to obchodziło. W Seattle cię nie było. - mruknął oskarżycielsko - Więc pytam gdzie.

Juliette

- Od pięciu minut? To niezbyt długo - powiedziała równie brutalnie - A Twoje przeważnie dotyczy okresu gdy pracowałam. Już tego nie robie, nie pamiętasz? - zapytała nieco zgryźliwie - Ostatnim razem gdy rozmawialiśmy dość wyraźnie dałeś do zrozumienia, że mało cię obchodzi co robię. Nie miej więc pretensji, ze ci się nie spowiadam. I owszem. Nie było mnie. Jednak nie przeszkadzało ci to zbytnio skoro nawet nie pofatygowałeś się by zapytać gdzie jestem, wiec nie wyskakuj mi tu z tym oskarzycielskim tonem. Widocznie twoje przeważnie nie objęło tego czasu. - prychnęła poirytowana

Norman

- To nie ja szukałem dystansu... - syknął ale ugryzł się w język - Dobrze. W porządku. Pamiętam wszystko. Jestem w miarę trzeźwy nic mi nie uleciało. Dobrze. - powtórzył raz jeszcze. Jego ton był nad wyraz spokojny i opanowany - Czyli że jeśli już u mnie nie pracujesz to mam usunąć ten numer i zerwać z tobą wszelkie kontakty. W porządku...