Telefon Juliette

Juliette

jak wyzej

Norman

Rozmowa:

- Juliette... Callie wróciła już dawno. Gdzie jesteś? Coś nie tak?

Norman

- Ależ oczywiście, córeczko... Martwimy się tu wspólnie. Mogłabyś już wrócić, chyba że jesteś zajęta.

Norman

Słychać głębokie westchnienie - Oczywiście. Ranek tak...

Norman

- Wróć... Wróć po prostu do domu. Będę spokojniejszy.

Carmen

- Halo? - powiedziała lekko zaspanym głosem. Była 6 czy 7 rano

Carmen

- Julie? No jasne a gdzie? - podrapała się po czole

Carmen

- Policja? Auto do kasacji? - zerwała się z łóżka - Julieee....-jęknęła - co Ty zrobiłaś? - spytała

Carmen

- Tak już jadę - powiedziała ciszej - boże że Cię tak puściłam - skarciła się

Carmen

- Tak, pamiętam sok, aspiryna i torba. Będę za jakieś pół godziny. Trzymaj się tam - westchnęła i rozłączyła sie

Carmen

SMS :

Julie, nie ma i nie będzie mnie w Podwiązce. Jestem u siebie w domu ;*

Carmen

ROZMOWA:

- To znaczy, że wyprowadziłam się teraz do domu. Martin zrobił mi awanturę i zostawił - mówiła tonem bez emocji.
- Jak się czujesz? Głową Cię już nie boli? - spytała z troską

Carmen

- Tak, u rodziców. Ale nie musisz się kłopotać - uśmiechneła się sama do siebie.
- Ale jak coś to jestem w swoim pokoju. Julie, on..on zawsze miał mnie za pustą laskę - westchnęła zamykając oczy

Carmen

- Julie to nie Twoja wina - zaśmiała się - przynajmniej wiem,co o mnie myślał i myśli. Pasożytem jeszcze jestem i dziwką - wzruszyła ramionami.
- Przyjedź to Ci opowiem

Carmen

- Tak? - odebrała trochę sapiąc. W końcu szła piechotą

Carmen

- Jestem na mieście i idę piechotą. Będę za jakieś pół godziny - powiedziała przechodząc przez pasy

Carmen

- Tak. Pakowałam się wczoraj w nocy. Karty też załatwiłam. Nawet byłam na zakupach w galerii. Prawie widzę Twój apartamentowiec - zaśmiała się

Carmen

- Ok. To za 10 minut jestem - rozłączyła się

Carmen

SMS :

Julie!!! Gdzie jesteś??

Norman

ROZMOWA:

Oczekiwanie na połączenie...

Juliette

- Hallo. C'est Juliette Dubois. Qui est? - zaświergotała po francusku.

Norman

- Login na skype'a śliczna. - powiedział ze śmiechem słysząc jej szczebiot - I proszę jakimś ludzkim językiem.

Juliette

Cisza.
- Norman? - pełen niedowierzania głos - Norman... - odetchnęła z ulga - myślałam, ze ze mną nie gadasz bo nie mam poczucia humoru... - nie mogła sobie darowac drobnej uszczypliwości

Norman

- W porównaniu z tymi ludźmi którzy mnie otaczają masz poczucie humoru. Takie które uwielbiam więc nie rób z siebie ofiary. Juliette... Jak Paryż?

Juliette

- Nie robię z siebie ofiary tylko powtarzam twoje słowa. - zaśmiała się - Tych o wynoszeniu się i daniu ci spokoju przez grzeczność nie wspominam... - zaśmiała się ponownie - A Paryż - pełne zachwytu westchnięcie - cuuuudownyyy...

Norman

- Pewnie i tak nie pamiętam. To znaczy na pewno nie pamiętam. - mówi szybko - Cieszę się że ci odpowiada. A jak Carmen? Daje sobie radę?

Juliette

- Czasem wolałabym żebyś pamiętał te bzdury które płodzisz jak jesteś pijany - ciche mruknięcie. Wystarczająco słyszalne Razz

- A Carmen...- westchnęła - Nie bardzo. Tęskni. Dziś byłaby ich rocznica. Wczoraj dostała różę od jakiegoś faceta. Ot tak - troche zmieniony głos. - Próbuję ją odciagnąć od tych myśli. Ściągnęłam do Francji Isti'ego i na dzis umówiłam się z Briscoe. Mam nadzieję, że zgodzi się dla mnie pracować. Jest najlepsza... - odbiegła od tematu troszeczkę.

Norman

- Kto? Jaka Briscoe? - zniecierpliwione westchnięcie - I jaki Isti? - kolejne pytanie - Nie znam nikogo... - coraz bardziej niezadowolony ton - Juliette... Login.

Juliette

- Briscoe to kosmetolog. Do tej firmy - zaczęłą tłumaczyć - A Isti to przyjaciel... - chwila ciszy - Norman... jesteś zły na mnie o coś?

Norman

- Acha... Teraz już wiem. Nie, nie jestem zły. Ale ta rozmowa będzie mnie kosztować majątek. - cichy śmiech - Choć, cóż warto. Masz miły, bardzo miły głos. Przyjemnie posłuchać.

Juliette

- Redhat - ciche westchnięcie - Oddam ci - ciche parsknięcie - Co u ciebie?

Norman

- Dzięki. - słychać odgłos klawiszy - U mnie to co zwykle. Nudo. Martin, Podwiązka, Martin, burdel... Jakby tego nie nazwać to będzie tak samo. Kupiliśmy dziś meble. Do hangaru. Kończy w końcu.

Juliette

- Dużo Martina - melodyjny cichy śmiech - Jak wyglądają? Te meble... - jego głos był jak balsam.

Norman

- Pomyśl że wybierałem je ja. - chwila ciszy - To powinno ci wystarczyć. Nie. Są nowoczesne. Duży stół. Czarny blat i srebrne wykończenia. Do tego skórzana kanapa i fotele. Muszę się zmieścić z Adamem.

Juliette

- Mhm.. Podoba mi się - szczerość - Moze cię zatrudnie przy wyborze mebli do gabinetu pani prezes... - śmiech - Norman.. - imię wypowiedziane miękko. - Nieważne z resztą. - Wahanie w głosie - Po prostu cieszę się ze dzwonisz.

Norman

- Tak? I co jeszcze? Może się zapisze na kursy? Urządzanie wnętrz i takie tam? - roześmiał się głośno - Nie, dobrze. Nie będę ci przeszkadzać. Masz poniekąd wakacje. Kiedy wrócisz do hotelu?

Juliette

- Zawsze to jakieś hobby - zaśmiała się - Poniekąd to ja tu jestem w interesach. - cichy chichot - Nie przeszkadzasz kretynie. A nawet gdyby, to ja lubię jak mi przeszkadzasz - rozbawienie - Nawet jeszcze z niego nie wyszłam. Ale wolniejsza będę wieczorem. I jeszcze jedno. - sądząc po głosie to się usmiechała - Twój login, tygrysie.

Norman

- Ty... - zająknięcie się - Tygrysie? Ty masz rudą grzywę. - odciął się jej szybko - Mój... Hnvkiw. Nie pytaj od czego ten skrót. To śmieszne. A teraz wracaj do interesów.

Juliette

- Cóż. Ale moja jest lwia - głośny śmiech - A o wytłumaczenie skrótu poproszę kiedy indziej. Dziś wieczorem? - nagły chichot - zapomniałam o różnicy czasu. U ciebie północ u mnie już ranek... Dziś twoim wieczorem? - śmiech

Norman

- Lwico. - poprawił się szybko. Kiedy wysłuchał jej rozważań na temat czasu milczał przez dobrą chwilę - Najlepiej... - urwał na chwilę - Zadzwoń do mnie lub wyślij sms'a. Jakoś trzeba to zorganizować.