Telefon Mariki

Adam Knight

Adam kompletnie zapomniał o tym co wydarzyło się u Aarona. Wymazał to dość szybko z pamięci, bo nie chciał sobie tego przypominać a Marika miała o tym nie wiedzieć. Uznał jednak że należy się przyznawać do błędów z godnością - Odwiedziłem go wtedy, zaraz dzień po ślubie. Wtedy gdy myślałem że... - urwał na moment - Trochę mnie poniosło. Ale i tak uważam że ci się należało sukinsynie i zrobiłbym to bez wahania drugi raz!

Marika Knight

- Czyżby? - prycha rozbawiona. - A mnie to nadal bawi. To takie miłe nazywać Cię dziwkarzem. W zasadzie brakuje jeszcze tylko abyś się zatrudnił w burdelu. Poproszę Normana to jakieś miejsce się dla Ciebie znajdzie. - śmieje się rozbawiona i pokuszona takim pomysłem. - No dobra już dobra co opisać? - zapytała poważniejąc. Wysłuchała tego co mówił Adam unosząc brwi w górę. - Co mu zrobiłeś? - wlepiła w niego zaskoczone spojrzenie.

Aaron

Prycha i zaczyna się śmiać - Och Knight.... Drżę ze strachu. A gdzie gołąbeczki jesteście skoro nie w Forks? - nie doczekawszy się odpowiedzi ciągnie dalej - Tak więc twój nieskazitelny na duszy mąż skaził sobie dłonie moją krwią. Jak to było...? - mruczał chwilę pod nosem przypominając sobie treść dokumentów - Złamany nos, przestawienie kości żuchwy i ubytek w uzębieniu. Gdyby cię to martwiło Marii to straciłem ząb trzonowy co nie pozbawiło mego uśmiechu siły i uroku. Ale niestety mam do was sentyment i postanowiłem pójść na ugodę. I mam dla was, dla ciebie Marii pewną propozycję. W zasadzie dla ciebie Adamie również.

Adam Knight

- Powinieneś. - wysyczał zajadliwie Adam patrząc z odrazą na urządzenie z którego wydobywał się znienawidzony przez niego głos. Nie wyjawił mu nazwy miasta w którym przebywali. Nie twój interes. - To prawda. - powiedział patrząc na Marikę. Wzruszył ramionami. Gdyby miał okazję zrobiłby to raz jeszcze - Po pierwsze dla ciebie Marika to pani Knight. Zapomnij o niej jako 'Marii'. - wsunął dłonie do kieszeni i zakołysał się na stopach - No co wymyślił twój urojony mózg? Pochwal się nam. Proszę, słucham. - mruknął bez entuzjazmu.

Marika Knight

Co zrobił?! - zawołała słuchając dalej tego co mówił, a jej usta rozciągały się w szerokim, nieprzyzwoitym uśmiechu. - Och jak mi przykro z tego powodu - powiedziała z wielką ironia w głosie. Pochwali męża za to później. Jeśli Aaron myślał, że będzie o to na Adama zła to się grubo przeliczył. - No cóż szkoda, ze nie uszkodził Ci czegoś jeszcze. Tak na prawdę to ani trochę nie jest mi przykro. Gdybym tam była to bym Ci poprawiła abyś miał całą zdrutowaną szczękę i nie mógł się w ogóle uśmiechać. Tak Twój uśmiech działa na stare, bezzębne babcie. - parsknęła śmiechem. - Propozycje? A jakąż Ty możesz mieć dla mnie propozycje?

Aaron

- Niestety. Wiem że to cię nawet w najmniejszym stopniu tego nie żałujesz, ale... Stałaś się bezduszna suką Marii. Przyznaj. No dobrze. Więc posłuchajcie mnie moje drogie dzieci bo nie będę powtarzać dwa razy. - dał sobie stosowny moment przerwy - A więc. Pan Knight może mieć wytoczoną sprawę w sądzie. Przez kogo? Przezemnie oczywiście. Za napaść i narażenie zdrowia. Chyba że... - na jego ustach w tym czasie pojawił się nikczemny uśmieszek - Oddasz mi Adamie na jedną noc Marikę. Całą. W każdym znaczeniu słowa 'oddasz'... - na wszelki wypadek odsunął telefon od ucha.

Adam Knight

Adam zaskoczony popatrzył na Marikę. Uśmiechnął się do niej nieznacznie widząc że nie jest zła - Nie waż się jej tak nazywać ty sukinkocie. To ty jesteś bezduszny i każdy kto cię zna ci to powie prosto w twarz. Ponad to jesteś skończonym głupcem i... - zaniemówił gdy Aaron wyjawił im to co nazywał 'ugodą' - Czy ciebie już do końca pojebało?! - śmiał mu wytoczyć sprawę w sądzie. Mi?! - Co ty sobie wyobrażasz?! - wyrwał Marice telefon z dłoni nie mogąc tego znieść - Pieprz się! - mała biała klapka trzasnęła i Adam na tym samym zakończył rozmowę trzęsąc się z bezsilnej wściekłości. Bardzo żałował że jest tak daleko od niego.

Marika Knight

- Jestem bezduszna tylko dla Ciebie. Bo kawał szmaty z Ciebie Howard. - pokręciła głową. To co powiedział spłynęło po niej jak po kaczce. - Co?! - spojrzała na Adama. Wiedziała, ze go to rozwścieczy zresztą sama się wpiekliła. - Ty na prawdę masz najebane w tej głowie. Bił Cię ktoś młotkiem za dziecka po głowie, ze takie pomysły Co do niej przychodzą? - wysyczała i nie dokończyła mówić, bo Adam się rozłączył. Tak było lepiej.

Adam Knight

SMS:

Oczywiście, że mnie interesuje. Mam w końcu to coś co mi tłoczy krew przez organizm. Dzięki, wiedziałem że ciąganie się po sądach z księgowym będzie miłą zabawą. To było moje marzenie. Jak Ty dobrze mnie znasz.

Adam Knight

SMS:

Zbyt wiele się stało by wytłumaczyć to w sms. Znasz chyba pojęcie oszustwa finansowego, tak? W skrócie o to chodzi. Wybaczenie udzielone. Czuj się uszczęśliwiona.

Adam Knight

SMS:

Tak, powiedź jeszcze że to moja wina. Kolejny powód do szczęścia. Jakoś się nie broiłaś jak je zabierałem. Względne? To tak jak ta moja radość. Fajnie, czujemy tak samo.

Adam Knight

SMS:

Nie muszę. Sprawdzam ile dystansu do świata nabyłaś i czytam że niezbyt owocny był Twój wyjazd. Wyjazd, a nie ucieczka. Zważ na to rozmyślając o tym jak bardzo chcę Ci dokopać, przynajmniej wg Ciebie. Zabrzmiało to inaczej, ale nie ważne skoro wina nie jest moją. Dobrze. Już? Przeszło Ci?

Adam Knight

SMS:

Nie wiem czy jesteś. Wolałbym Cię widzieć niż czytać to co wyklepiesz na klawiszach. I wtedy bym wiedział czy jesteś na mnie (jeszcze) wściekła czy nie. Mogłabyś? Ale nie... Byłaś u cudotwórcy jakiegoś? Wybacz, miałem nie być uszczypliwy.

Adam Knight

SMS:

Wybacz. Przyzwyczajenia. Właśnie, pytam z ciekawości, długo mi tak pozostanie? Tak, mnie nic nie rusza, prócz księgowego który sobie odprowadza to czego mu nie wolno. Ciekaw jestem też tego czy Twój nowy stosunek do życia obejmuje też mnie? Mam nadzieję że nie, choć jak stwierdziłaś jestem silny. I pewnie zaraz dodasz że sobie zasłużyłem.

Adam Knight

SMS:

To był wieczór, a nie noc. Co Ty sugerujesz? Mam się stawić przed Boski Majestat i przyznać: Zgrzeszyłem niech mnie cholera jasna strzeli? Nie marz o tym nawet.

Adam Knight

SMS:

Źle. Umiem się przyznać do błędu. Ty akurat dobrze o tym powinnaś wiedzieć. Nie widzę tylko powodu do tego bym kajał się w pokorze. Zrobiłem to co uważałem za najlepsze, to raz. Dwa. Sama przed chwilą napisałaś że to Ci pomogło. Czyli nie wyszło na złe. I kto miał rację? Ja. Czyim kosztem? Mojego dobrego imienia w Twoich oczach. Bo chyba nie powiesz, że się nie opłacało? Przy okazji wyrwałaś się z domu. Mylisz się. Kiedy Ty patrzyłaś na mnie z nadzieją, ja podjąłem decyzję, która przynajmniej dla Ciebie okazała się trafną, ale... O czym ja pisze skoro i tak Ci tego nie wytłumaczę.

Adam Knight

SMS:

Dobiło, bo temu miało służyć. Spójrz na to z innej perspektywy. Podniosłaś się, praktycznie rzecz biorąc sama. Tak, tak Ty masz dobrą pamięć. Wiem o tym. Nie mam pojęcia. Aktualnie siedzę w biurze i czekam na tych głupków. Dlaczego sama? Spakuj się i przyleć czy przyjedź. Szkodzi Ci coś?

Adam Knight

SMS:

Ależ ile z tego korzyści. Co do wiedźmy. Spójrz na podłogę. Czysta, prawda? To zasługa Twojej siostrzyczki. Marii uwierz w to. Twojej siostry. Podkreślam raz jeszcze. Więc o Pecha bym się nie martwił. Nie przyjedziesz do mnie? To jakiś plan zemsty? Źle? Przecież nie ma choroby lokomocyjnej. No jak chcesz, ale wolałbym was mieć obok.

Adam Knight

SMS:

Nic złego jej nie zrobiłem. Siła dyplomacji i dobrego podkładu muzycznego. Zapewne się ucieszy, widząc Cię w domu. Znalazłaś sobie świetne usprawiedliwienie. Przeszkadzanie mi. Ciekawe. Nie nudziłabyś się, zesłałbym Ci na głowę Grace, ale skoro nie chcesz nie będę się prosił. Ben'a przepytaj dobrze z matmy, tak na wszelki wypadek.

Adam Knight

SMS:

Czy Ty masz jakiś... Syndrom ofiary i szukania dziury w całym? Nie widzę żeby ten wyjazd w czymkolwiek Ci pomógł kiedy nawet zwykłą tekstową wiadomość wyolbrzymiasz do rozmiarów katastrofalnego nieporozumienia. Lepiej dystansuj się dalej. Bo z tego co czytam poszłaś wybitnie nie w tą stronę. I dla Twojej wiadomości: NIE zrobiłem błędu żeniąc się z Tobą.

Adam Knight

SMS:

Nie? Czyżbym się pomylił? Ciutkę za dużo to niedopowiedzenie moja droga. Nie szukasz dziury w całym... Wcale? To czemu służą te pytania? Tak trudno zrozumieć ze wolałbym wam mieć tutaj i dziwię się temu że nie chcesz przyjechać? Piszesz to co czujesz. Chyba że przy okazji dystansu złapałaś też całkiem sporo umiejętności zgrabnego wpajania kłamstwa? A nie. To nie kłamstwo. To nieszczerość względem siebie skoro ręce jedno, a oczy i dusza drugie.

Adam Knight

SMS:

Chwilowo to moja jedyna rozrywka a wiesz że zawsze to lubiłem. Nie tylko jeśli chodzi o Twoje słowa. Nie wiem czy wiesz, ale tutaj tak samo by go zaszczepili jak w Forks. Ja nikogo nie próbuję szukać. Szukam przyczyn, ale ok. Wersja oficjalną są szczepienia i opieka nad siostrzyczką. Niech tak będzie.

Adam Knight

SMS:

Wiem że jesteś jego matką (od kiedy w ogóle tak to manifestujesz? Mój, moje... ). Ja jestem ojcem i ponoć wg prawa stoimy na równi, ale skoro uważasz że tak będzie lepiej to tkwij tam tak długo jak będziesz chciała. Oficjalna zazwyczaj jest uważana za prawdziwą. Jaka kwestia? Daj mi szansę przygotować się psychicznie.

Adam Knight

SMS:

Tak. A Ty wcale nie masz syndromu ofiary i daję słowo że za chwilę Ci puszczą nerwy. Nic mi nie zrobiłaś. Przysięgam. Po prostu jesteś tam a ja tu i musisz to czytać a nie wysłuchiwać osobiście. Tyle w tym różnicy. Faktycznie, z tą rozmową lepiej poczekać aż wrócę.

Adam Knight

SMS:

Jeszcze trochę? To od kiedy obowiązują nas limity czasowe? Przepraszam, może się zapędziłem i tylko mnie one obowiązują?

Adam Knight

SMS:

Oszczędź tych znaków zapytania, wystarczyłby jeden, a nie ciągną mi się przez większość wiadomości. Napisałaś że jeszcze trochę z tym poczekasz, więc chciałem wiedzieć ile będzie trwało to 'trochę'.

Adam Knight

SMS:

I pewnie jeszcze długo tak będę robił moja droga. Ale jak to było? Trzeba akceptować... Tak? Nie ważne. Nie wiem ile, nie jestem w stanie Ci powiedzieć. Albo napiszę Ci później. Właśnie przyszła ta para pajaców.

Adam Knight

SMS:

Minimum trzy dni. Nie umiem podać maksymalnej liczby czasu mojego pobytu tutaj. Chyba tak długo jak trzeba będzie.

Adam Knight

SMS:

A mamy w domu klepsydrę, czy przywiozłaś jakąś na pamiątkę swych wojaży? Mniejsza z tym. Tak, każde z nas musi sobie poradzić. Uwielbiam Twoje wielokropki na końcach. Dają multum możliwości interpretacji.

Adam Knight

SMS:

Przestań już się nad sobą użalać. Obrałaś sobie to za punkt honoru? Czy jak Robert pretendujesz na męczennicę? Ugodę? Ciekawe. Tylko szybko i treściwie, bo zaraz mam spotkanie z prawnikiem.

Adam Knight

SMS:

I znów te wielokropki. Jak tu się nie czepiać? Dobrze. Już, będę nad sobą panował. (I nie obrażaj samej siebie kobieto która w ciąży byłaś.) W takim razie świetnie, powiedź kiedy jak będziesz wiedziała a zjawię się na lotnisku byś nie musiała się męczyć taksówkami po mieście.

Adam Knight

SMS:

Miałem Ci nie dogryzać więc sobie odpuszczę. Z takim podejściem stwierdź od razu że nie powinnaś się tutaj zjawiać bo też mi wprowadzisz zamęt i oderwiesz od obowiązków. Daj spokój. Masz tutaj przylecieć i powiedzieć kiedy mi to będzie bym wiedział kiedy się wybrać po ciebie. Poza tym stęskniłem się za Juniorem. Ucałuj go odemnie.

Adam Knight

SMS:

Tak, dokładnie tak jak piszesz. Odezwę się później. Pewnie wieczorem, albo i rano. Dobrej nocy moja droga.

Carmen

sms:

Hej Marii :*
Jasne,że tak Smile

daj tylko znać gdzie i kiedy i będę. Możecie też wpaść do mnie,mam nowe mieszkanie. I wreszcie poznam Juniora ^^

Benjamin

SMS

Będę pościł cały dzień specjalnie na tą okazję. Zjawimy się, bądź pewna. Do zobaczyska.

Adam Knight

SMS:

Czy przeżyjesz i jakoś przetrwasz wiadomość mówiącą o tym że Twój mąż może stać się mordercą? Nim mnie osądzisz, dodam że wszystko byłoby sprawiedliwe i zasłużone.

Adam Knight

SMS:

Wspominałem Ci już o zacnej osobie mojego zachłannego księgowego, prawda? Jego właśnie chętnie bym się pozbył. Skoro jednak nie dasz rady żyć z taką świadomością, będę zmuszony użyć innych dróg. Może to i lepiej. Jak Junior? Jak para niepełnoletnich kretynów?

Adam Knight

SMS:

Zaraz brudzić... Nieważne. Wezwali Cię do szkoły za jej tatuaż? Przecież to słoneczko nie jest niczym wielkim. Co za idiota z jej dyrektora. Pozdrów Jud odemnie i podziękuj raz jeszcze za umycie podłogi, na pewno się ucieszy. A Chrisowi przekaż, ze mateczka się o niego ciągle troszczy. Mentalnie. Niech nie czuje się osamotniony i niekochany.

Adam Knight

SMS:

Nie stawiam się przeciwko Tobie, tylko przeciwko jej dyrektorowi. Zrobiła, to ma. Za swoje. Nie usunie go przecież, chyba że oboje znamy inne Judit. Co zastaniesz? Porażkę, nic innego. Wyrzuć go, ja bym się nie wahał na twoim miejscu. Bardzo dobrze sobie radzę, nie inaczej. Ruszyłabyś swoje cztery litery i nie siedziałabyś w Forks jak potępiona.

Adam Knight

SMS:

Czego miałaby żałować? Miłości do zespołu? Jest prawie dorosła, przestań się gryźć tym tatuażem. Znając życie ona i tak ma to gdzieś, a w tym wypadku chyba nawet bym się z nią zgodził. Jeśli masz ochotę to zrób to. Jednego wyślij tutaj, a drugą wsadź w samolot i niech wraca do domu. A co się stało, że musisz ze mną rozmawiać osobiście? Nie da się tego telefonicznie załatwić? Nie, w wypadku gdy nie chcesz mi powiedzieć o co chodzi, to mi nie pasuje.