Telefon Mariki

Aaron

ROZMOWA

Kiedy odebrała zaczął złośliwie - A to ci dopiero! - Aaron parsknął śmiechem - Zachciało się włóczyć po nocy? I co teraz?

Marika Knight

- Nie bądz taki dla mnie - powiedziala błagalnie a w słuchawce słychać było jej szlok. - Przecież nie zrobiłam tego specjalnie - znów załkała.

Aaron

- Nie płacz - powiedział nadal rozbawiony ale spoważniał - Jak mam cie znaleźć? - dało się słyszeć sreberko od czekolady - Sama nie masz pojęcia gdzie jesteś... Mam zgadywać?

Marika Knight

- Jestem w Port Angeles - powiedziala rozedrganym głosem. - Nie wiem dokladnie gdzie, ostatnie co pamiętam to ulice centrum , szlam i nawet nie wiem gdzie zawędrowałam - powiedziala wystraszona a po jej policzkach płyneły lzy. - Boję się, tu jest tak ciemno i tak ciasno, ja mam klaustrofobie - mówiła coraz ciszej.

Aaron

Ciasno? Ciasno na ulicy? Aaron podrapał się po głowie. - To zostań tam gdzie jesteś najlepiej. Będę tam za jakiś czas. Zadzwonię do ciebie. Nie denerwuj się tak. - rozłączył się.

Aaron

Dzwoni Aaron <lol2>

Marika Knight

Odbiera drżącą dłonią. - Słucham - mowi przyciszonym głosem.

Aaron

- No więc już jestem w mieście. - Aaron powiedział pocieszającym tonem - Jesteś może obok czegoś większego? Budynku czy czegoś takiego? Muszę mieć punkt odniesienia.

Marika Knight

- Tu są jakieś hale...i widzę nabrzeże portowe jak się nie mylę - szepcze. - Nie jestem pewna, musi Ci to chyba wystarczyć - powiedziała roztrzęsiona.

Aaron

- Uspokój się - powiedział zniecierpliwiony - Nabrzeże? Jest tam duża biała okragła hala? Rozejrzyj się uważnie. - westchnął - I spokojnie Mariko. Nie trać głowy.

Marika Knight

Starała się uspokoić. Rozejrzała się uważnie dostrzegając jakieś rysy. - Tak, tak jest coś takiego - powiedziała już troche pewniejszym głosem.

Aaron

- To stój tam. Zaraz będę. Nie idź nigdzie, poczekaj jeszcze trochę - rozłączył się.

Aaron

SMS:

Hej, pędziłaś tak że nie zdążyłem zapytać się co się stało. Powiesz mi?

Aaron

SMS:

Przyjdź do mnie. Nie ugryzę, zawiozę a nawet dam jeść jeśli jesteś głoda bo zrobiłem troche za dużo.

Aaron

SMS:

Niedaleko tego miejsca gdzie mieliśmy się przyjemność ostatnio spotkać. Taki mały szary dom, z czarną furtką.

Aaron

SMS:

Dzień dobry Mariko. Jak się czujesz? Mogę wpaść?

Carmen

SMS :

Jutro o godzinie 16 zapraszamy na imprezę z okazji urodzin Martina. Wszystko odbędzie się w kasynie
Carmen

Aaron

SMS:

Pragnę Ci przypomnieć że naszej jak się wyraziłaś 'ostatniej nocy' nic nie zaszło.

Aaron

SMS:

Cudownie. Życzę wszystkiego najlepszego Mariko. Bo nie sądzę że będziesz odemnie czegokolwiek wymagała?

Adam Knight

SMS:

Mariko... Gdzieś Ty się podziała? Ta kartka w drzwiach... Wiesz jakie Martin miał do mnie pretensje? Był wściekły jak do mnie przyjechał. Jeśli nie masz ochoty to nie powiem mu, ale zdradź choć mi trochę. Gdzie jesteś? Martwię się.

Adam Knight

SMS:

Nowy York? Tam Cię poniosło?! Najlepsze hot dogi mają na rogu przecznic 12 i 14 Wink

I nie zrobiłaś niczego głupiego. A Martinem się nie przejmuj, wytłumaczyłem mu wszystko w przystępny sposób i już jest dobrze. Nic mu nie powiem. I nie mam Ci czego wybaczać. Gdzie się zatrzymałaś? Tam gdzie zedrą z Ciebie wszystkie oszczędności? I nie jestem żadnym lekiem.

Adam Knight

SMS

Hot dogów nie. Masz odżywiać się zdrowo. Jeśli dowiem się że odżywiasz się źle to wtedy przyjadę na inspekcję. I ustawię do pionu. Muszę kończyć bo Twój kuzyn ma pewne problemy. Jedziemy po meble :/ Dbaj o siebie.

Adam Knight

ROZMOWA:

Oczekiwanie na połączenie...

Marika Knight

Rozmowa:

Odebrała telefon przykładając go do ucha. - Dobry wieczór. - w słuchawce słychać było szczebiotanie kobiety.

Adam Knight

- Dobry wieczór. - głos wyraźnie mówiący przez nos - Pragnę poinformować że dotarłem na miejsce przeznaczenia.

Marika Knight

- Cieszę się bardzo. A co masz taki niewyraźny głos? Przeziębiłeś się ? - zapytała wyraźnie zaniepokojona.

Adam Knight

- Trochę. To nieważne. Powiedź jak się ty czujesz, czy ty się przypadkiem nie przeziębiłaś?

Marika Knight

- Nie martw się moje samopoczucie jest dobre. Nie przeziębiłam się w żadnym wypadku. Przykro mi z Twojego powodu. Napij się gorącej herbaty z miodem i cytryną, to pomaga. - mówiła zatroskanym głosem. Nie dała po sobie nawet poznać, że nawiedziła ją jego matka.

Adam Knight

- Och przestań. - słychać pociąganie nosem - Przecież nic mi nie będzie wezmę tabletki i tyle. Rozejdzie się po kościach.

Marika Knight

- Obyś miał rację, martwię się o Ciebie. - słychać ciche westchnięcie. - Jak minęła podróż?

Adam Knight

- Nie masz o co, naprawdę. Złego licho nie bierze. Minęła wspaniale ze słuchawkami w uszach. Jak zawsze... A ty? Szykujesz się już do snu? Przeszkadzam ci?

Marika Knight

- Taaa. No dobra nie ważne. Nie nie przeszkadzasz mi. Leżę w łóżku i oglądam telewizję, nie chce mi się jeszcze spać. Musze nad czymś pomyśleć, będę miała jutro gościa. - powiedziała spokojnie, lekko się uśmiechając.

Adam Knight

- Matka. - psiknął - Prawda. Był u ciebie moja matka.... Miałaś mi o tym zaraz powiedzieć.

Marika Knight

- Była. - przyznała mu rację. - spokojnie niedawno dopiero poszła, myślała Cię zastać, ale zdziwiła się gdy ujrzała mnie. Dość hm, porządna z niej kobieta. Choć no może nie zgodziłabym się z nią w wielu rzeczach. - roześmiała się wesoło.

Adam Knight

- Za porządna. Matka jest złośliwa bardziej niż ja. Nie sądzę by cię to ominęło. O co się pytała? Czego chciała się dowiedzieć? - pyta zrezygnowanym tonem.

Marika Knight

- Cóż pytała co robiłeś w Nowym Yorku. Co robisz w Forks. Kim jestem ja i co mam z Tobą wspólnego była nawet zdziwiona tylko nie wiem czy na wieść o ciąży czy o tym, że mi pomagasz, podałam jej jedynie suche fakty, ale nie dała się zwieść. Powiedziała również, że mam ustalić z Tobą co mogę jej powiedzieć a co nie, wiedziała, że kazałeś mi zdać relację z rozmowy gdyby się zjawiła, zna Cię bardzo dobrze.. - relacjonowała po kolei.

Adam Knight

- Oczywiście że mnie zna. Jest moją matką... - chwila ciszy - Nie mów jej o tym w co się tutaj bawię. Nie mów jej o nas, bo dopiero zacznie się czepiać i domagać. Była zdziwiona? - szelest chusteczek - Oczywiście że była. Nie zwykła zastawać w moim mieszkaniu kogokolwiek... Tym bardziej jak jej jeszcze zakomunikowałaś to że się tobą opiekuję... - prychnięcie.

Marika Knight

- Spokojnie nic jej nie powiem, na ten temat powiedziałam jedynie, że nie łażę za Tobą jak cień i nie wtrącam się w Twoje prywatne życie, a co za tym idzie nie wiem co robisz. Kazałam jej Ciebie o to spytać. Będę Cię kryła nie martw się możesz na mnie polegać. - zaśmiała się nerwowo. - Już moja w tym głowa, żeby coś wymyślić. O nas też nie powiem, nie musi póki co wiedzieć. Postaram się ją jakoś wybadać. To tyle. - poruszyła się niespokojnie na łóżku.

Adam Knight

- Nie łazisz za mną jak cień? To ci dopiero... - roześmiał się - Zadzwonię do niej jutro rano i wytłumaczę to co jej potrzebne. - znów pociągnięcie nosem - A ty teraz idź spać. I wierz mi, czekałaś tak długo, ale... Mam nadzieję że jeśli poczekasz jeszcze ten miesiąc to nie będziesz żałować. Dobranoc. - rozłączył się.