Telefon Sobhian

Benjamin

SMS:

Przyjedź do szpitala. Chyba zostałaś już matką chrzestną. Lily urodziła Very Happy

Takeo

SMS

Sobh, jestem daleko w lesie. Proszę przyjedź, przybiegnij, obojętne co. Bez Benjamina. Raczej mnie wyczujesz, prawda?

Chiara

SMS :

Hej Sobh :**
Co tam u Ciebie? Musimy się jakoś spotkać wreszcie Smile

Benjamin

SMS:

Sobh, ja wiem, na pewno Ci przeszkadzam... Dobrze bawisz się z Chi itd. ale jak możesz to wróć do domu i to jak najprędzej.

Benjamin

SMS:

Czy Ty masz jakiś nowy dar o którym ja nie wiem? Czy to było tylko przeczucie kiedy kazałaś mi dzwonić gdyby coś złego się stało?

Benjamin

SMS:

Mam mojego ulubionego sąsiada na oddziale. Very Happy

Żołądek nie wytrzymał Adamowi.

Siobhan Valedhed

Sms:

A mówiłam. Wiedziałam, że tak właśnie będzie. Nie pomyliłam się ani trochę. Jak on się czuje? A co z Mariką? Wie?

Benjamin

SMS:

Ty tez histeryzujesz? Tylko ja przyjmuję to na spokojnie? Marika wie. Siedzi u niego. Oboje załamani. Wrzody mu pękły...

Benjamin

SMS:

Mógł? Nie mógł? Nie chciał. Pewnie nie chciał. Stało się. Z tego co słyszę... W zasadzie już nie słyszę. Zamilkli. Nic się nie stanie. Ani jej ani jemu. Mam nadzieję.

Benjamin

SMS:

Czy Ty myślisz że ja ich podsłuchuję? Przyznaję się. Nie musiałem podsłuchiwać. Podniósł. Ale się opanował. Nawet szybko. Ten kuzyn Mariki był na nich cięty... Nie wiem o co tam chodzi. Ona uciekła przed nim, chowała się? Nie mam pojęcia Sobh. Co teraz nie wiem. Ten facet wyszedł a ja ich nie będę podsłuchiwał... Cicho mówią.

Benjamin

SMS:

Sobh... Ja to wszystko muszę opowiedzieć Ci na żywo. Inaczej nie da się tego pojąć ani przekazać. Najlepiej by było gdybyś była obok i słyszała to wszystko XD Oni są... Oboje są dziwakami.

Benjamin

ROZMOWA:

Głupie oczekiwanie... Zdążył już złamać z nerwów długopis xD Oczywiście Sobh odbiera prawie natychmiast.

- Sobh, mam do ciebie pytanie. Czy w gatunku ludzkim normalne jest to że niecałe dwadzieścia cztery godziny po ślubie kobiety całują się z innymi? - kolejny trzask tym razem, czegoś drewnianego - Bo ja chyba czegoś nie rozumiem, albo nie nadążam... - zakończył z wyraźnym jękiem.

Siobhan Valedhed

ROZMOWA:

- Poczekaj - sadza Jean na krześle- Już. Co? Jak całują? Co masz na myśli? Nie wiem. Nie całuję się po ślubie, bo nie jestem mężatka. - próbowała żartować. - A co się stało?

Benjamin

- No przecież nie mówię o nas! - powiedział wywracając oczami i zerkając w tył na okno. Odetchnął głęboko - Marika. I jakiś facet... Nie Adam! - tłumaczył metodycznie i łopatologicznie - Przed sklepem... Buzi, buzi.... - zajęczał jeszcze bardziej - Rozumiesz?

Siobhan Valedhed

- Kochanie domyśliłam się, ze nie o nas. - zaoponowała od razu wypuszczając głośniej powietrze z płuc. - Marika! - pisnęła do słuchawki. - Jak Marika? Żartujesz nie? Jakim facetem. Ona się z nim całowała pod sklepem? - całej rozmowie przysłuchiwała się Jean siedząc cicho. - Jak wyglądał. Jesteś pewny, ze to ona? Pewnie tak, ale ona? Nie chce mi się w to wierzyć. Przecież ona jest szczęśliwa z Adamem i już by go zdradzała? Buzi, buzi powiadasz? - sama się gubiła już w swoich wypowiedziach. Było to dla niej szokiem.

Benjamin

- Sobh...! - Ben po raz pierwszy warknął do słuchawki - Nie będę tego trzeci raz tłumaczył. To przecież proste. Marika. Od niedawna pani Knight. I jakiś facet. Nie wiem nie znam go. Widziałem pierwszy raz. - tłumaczył jednak ten trzeci raz tak samo wytrwale jak poprzednio - Stali sobie pod sklepem... I on ją złapał za nadgarstek i... Nie wiem! W policzek, w ucho, w szyję... Co to za różnica. Chodzi o sam fakt który zaistniał! - różnych rzeczy mógł się spodziewać ale nie tego. To przekraczało granice.

Siobhan Valedhed

- Nie warcz na mnie. - przejęła się tonem jakim do niej mówił. - Przecież pytam bo to szok dla mnie. Jak wyglądał się pytam? A może to ten cały Howard, Aaron miał na imię tak? Ten wiesz który. Może to on podobno gdzieś tu mieszka. Nie ja w to nie uwierzę Ben. To się nie trzyma kupy. Co jak co, ale Marika taka nie jest. Nie powiesz mi, ze wierzysz w to? - westchnęła cicho do słuchawki.

Benjamin

- Przepraszam. - powiedział szybko nakładając na siebie karę - Jak wyglądał? Taki normalny. Wysoki, szczupły facet. Około trzydziestu lat. Miał brązowe włosy, trochę krótsze niż Adam. Nie wiem. Chyba Aaron, nie zaglądałem mu do metryki. - sapnął podenerwowany jej pytaniem - Nie wiem czy wierzyć. Mówię o tym co widziałem. A ja raczej omamów nie dostaję od wypisywania papierków. - roześmiał się krótko.

Siobhan Valedhed

Wzdycha ciężko do słuchawki. - A może to nie tak jak na to wygląda? A może... - brakowało jej argumentów. Trudno było jej to oceniać skoro nie była przy tym i nie widziała tego. Nie chciała wysnuwać pochopnych wniosków. - Możliwe, ze to właśnie on. My nie możemy się Ben do tego wtrącać. Adam i Marika są naszymi przyjaciółmi, ale my nie możemy się w to mieszać. To sprawa między nimi. - Jean zaczęła marudzić, ze chce swego ciapka. - Cicho Jean! - krzyknęła na córkę, a chwilę później ją przeprosiła. - Przepraszam skarbie nie chciałam krzyczeć. Ben, muszę kończyć Jean swego misia nie potrafi znaleźć i zaczyna marudzić. Porozmawiamy jak wrócisz do domu. Kocham Cię pracuj miło i oby szybko Ci zleciało. Buziaki ode mnie i od Jean:* - rozłączyła się.

Benjamin

Benjamin pokiwał głową. Wiedział, podejrzewał czym może grozić wtrącanie się w prywatne sprawy Adama - Nie mam najmniejszego zamiaru. - zapewnił Sobh - Po prostu, jakoś... Tak żal mi się zrobiło. - przyznał niechętnie - Ciapek jest pewnie u Adama. - powiedział machinalnie - Zapomniała. Dzięki i wzajemnie. - mruknął rozłączając się. Złożył głowę na biurku i uderzył nią lekko o blat. Za jakie grzechy?