Dom Lucyfera

Melanie

Spojrzała na niego.
W chwili gdy to powiedział, poczuła jak naprawdę jest glodna.
-Umieram z głodu
powiedziała z lekkim uśmiechem

Lucyfer

-Aha...- mruknął nie otwierając ust. Zajrzał do jednej szafki w kuchni, potem do drugiej, aż znalazł to co chciał. Zazwyczaj jadał na mieście, albo pod postacią wilka, tak było mu wygodniej. Zrobił dwa dania chińskie proszku. Zaniósł jej jedną miskę. Nie czuł się w obowiązku tłumaczyć się z tego co to jest. jest i inne nie będzie. Usiadł na fotelu zarzucając nogi na stół.

Melanie

Wzięła od niego miskę.
Spojrzała na nią i podniosła miskę do nosa.
Powąchała ją i w końcu zanurzyła łyżkę w misce i zaczęła jęść.
-dzięki-powiedziała.

Lucyfer

-Proszę bardzo.- spojrzał na gazetę leżącą najbliżej. Wziął ją do ręki i obejrzał kobietę na zdjęciu. Westchnął ciężko.
-Zobacz, ona jest ładna. Prawdziwa Włoszka... - pokazał Melanie kobietę o czerwonym koku an głowie siedząca w garniturze przy fortepianie.

Lucyfer

Usłyszał odgłos zakopanego auta.
-Nosz cholera, goście...- syknął wstając z fotela. Wyszedł jakby nigdy nic i zauważył:
1.Duże auto z wypożyczalni miejscowej
2.Dwie kobiety z czego jedna poniżej nawet 13 roku życia... Oj jak on nie lubił dzieci, ale cóż.
//ulica

Lucyfer

//ulica

Stanął pod ścianą i zaczął cicho liczyć od 10 wspak.
10, słodko! zrób to.
9, Will Ty dupo wołowa
8, tak, zrób to dla mnie, proszę...
stał tak niewidoczny dla Melanie.

Leah

/Ulica

Zmarszczyła srogo brwi, kiedy Jose wbiegła na werandę domu. Westchnęła cicho.
-Zapukaj... -mruknęła do domu- Nie możesz od tak wpadać do czyjegoś domu...-nie zauważyła Lucyfera.

Lucyfer

-Czasem można.- uchylił drzwi tak, ze nie było go widać z ulicy.
-Może na waszej wsi się puka, ale na naszej terrorysta nas oduczyl tego.

Leah

-Miastowi słodko! się odzywają...-zmierzyła go wzrokiem nie zważając nawet zbytnio na słowa. Jose zaśmiała się więc pstryknęła ją palcem w ucho.
-Masz może auto...?-uśmiechnęła się delikatnie.

Lucyfer

-Może mam a może nie mam... - wzruszył ramionami rozbawiony.
-Twoja pociecha?- spojrzał na Jose dośc krytycznie.

Leah

-To auto z wypożyczalni chyba zupełnie się posypało... -westchnęła- A potrzebuje dostać się do jakiegoś hotelu...
-I tak. To moja córka.

Lucyfer

-Hotel ostatnio zamknięty. Mogę udostępnić wam pokój, lepiej jakby Alfa Cię nie widział na oczy.- westchnął jakby nigdy nic. Co z tego, ze ten pokój ejst przez ścianę z nim. nieletnia Melanie prześpi sie na kanapie.

Leah

-Nic mu nie zrobiłam... -spojrzała na niego zła- Zresztą... Nie działa u Was hotel? -kątem oka spojrzała jak Jose przewiesza się przez balustradę.
-Zajebiście...-syknęła nieco bezradnie.

Lucyfer

-Mnie tez się podoba. A Mr W. nie lubi blondynek. - zasmiał się lekko złośliwie. Zgarnął małą z balustrady. Nie da sie dzieciakowi poobijac, bo będzie na niego.

Leah

-Spokojnie...-mruknęła- Ona jest jak kot. Ma 9 żyć... -zaśmiała się a Jose nieco niepewnie zerknęła na Luciana.

Lucyfer

-I co się patrzysz?- rozczochrał Jose włosy.
-Ale wolałbym, żeby jednego u mnie nie zostawiła, wiem to dziwna zachcianka...

Leah

Leah zaśmiała się zerkając na niego.
-Przecież przed chwilą chciałeś ją rozjechać... -mruknęła przypominając mu o zaistniałej sytuacji.

Lucyfer

-Ulica a dom to spora różnica.- pokiwał ze świetym przekonaniem, iż ma rację.
-chodźcie, napijecie się czegoś? Co prawda Mel... nie wiem jak to szło dalej, ale siedzi w salonie, jednak chyba wam to nie przeszkadza.

Leah

-Może lepiej...-mruknęła Leah spoglądając na Lucyfera, kiedy to Josephine bezceremonialnie jej przerwała.
-Ja mam ochotę na kaaakałooo! -oznajmiła otwierając ogromne drzwi prowadzące do domu. Weszła do środka i spojrzała pytająca na Lu.
-Robisz smaczne? -uśmechnęła się pięknym, dziecięcym uśmiechem. Jej matka pokręciła za to zrezygnowana głową.

Lucyfer

Ku.... Dzieci pomyślał, aż go ciary przeszły.
-Coś się wykombinuje.- pomyślał, ze to będzie najbardziej pracochłonne przedsięwzięcie w jego życiu. przelecieć Pannę z dzieckiem.

Leah

-Przepraszam za nią... -westchnęła łapiąc Jose za rękę.
-Zwykle jest jeszcze bardziej bezczelna... -uśmiechnęła się pod nosem.
-A babcia mówi, że mam to po Tobie! -pisnęła rozradowana Jose. Leah zaczerwieniła się. Nie spodziewała się, że jej matka może mówić tak przy wnuczce Razz

Lucyfer

-Ale u mamusi jest chyba bardziej wyważone...- stwierdził całkiem szczerze. Olał z lekka Mel idac od kuchni.

Leah

Jose rozsiadła się w fotelu w salonie. Leah kazała być jej grzeczną i przeszła do kuchni za Lu.
-Oni tu zawsze są tacy... Pozytywnie nastawieni? -zapytała opierając się o szafkę.

Lucyfer

-Will tak. On pała miłością do wszystkiego, chociaż najbardziej do uwielbia mnie.- ziewnął grzebiąc po szafkach. Ale wstyd, ale pustka...

Leah

-Zauważyłam... -westchnęła spoglądając na niego ukradkiem. Ładny był.
-Ciesz się, że nie zaparkował swojej ręki na Twojej twarzy... -mruknęła.

Lucyfer

-Wiesz, ja go uderzyć nie mogę pierwszy. Nie mam ochoty dostać wilczego bilety.- zaśmiał się kwaśno.
-Ale oddałem mu nie raz.- wzruszył ramionami, jakby nigdy nic. Kazdy wiedział jakie podejście do Alfy ma Lu i jak bardzo go boli fakt, ze to nie on nim jest, ze nie jest nawet Betą...

Leah

-Wszystkie wilki są jednak posrane... -zaśmiała się- Zasadniczo wilczyce są zupełnie inne! -dodała od razu na obronę. Odgarnęła włosy jednym ruchem ręki.

Lucyfer

-Tak sobie tłumacz.- zlustrował ją wzrokiem odzywały się w nim pierwotne instynkty, jak z resztą an widok każdej długonogiej...

Leah

Zauważyła jego spojrzenie i zarumieniła się lekko. Nie była jednak tak nieśmiałym stworzeniem, żeby tego nie skomentować.
-Wszystko jest na miejscu? -zapytała dość prowokująco.

Lucyfer

-Trochę za dużo materiału na ciele, ale poza tym wszystko wygląda całkiem całkiem.- znalazł kakao. Nie chciał patrzeć na datę ważności, nie chciał się wystraszyć, ani nie mieć kakao xD

Leah

Zsunęła się z blatu podchodząc do niego. Zauważyła to kakao Razz

-Miałabym się rozebrać? Twoi przyjaciele i tak uznali mnie już za dziwkę... -roześmiała się dość gorzko. Zabrała pudełko z jego ręki i uśmiechnęła się szeroko.
-Zrób jej herbaty... -cóż może i to tylko kakao ale raczej żyło już własnym życiem Razz

Lucyfer

-No skoro tak twierdzisz. A co do rozebrania nic nie mam, ale nei przy dzieciach, wiesz... pedofilem jeszcze nie jestem, chyba, że masz 17 lat.- herbata nie żyła własnym życiem, zrobił ją dziewczynce.
-Chcesz też?

Leah

-Nie, dzięki... -pokręciła głową- Myślisz że mam mniej niż 17 lat? -roześmiała się po chwili- Wyglądam na aż tak straszną gówniarę?

Lucyfer

-Nie, ale wiesz. Pozory mylą, kuratorzy nigdy nie wybaczają... Takie prawa tego świata.- odstawił czajni spoglądając na nią. Był ciekaw czy da dzieciaka zamknąć w łazience...

Leah

-A to nawiązałeś z nimi bliższe znajomości? -parsknęła śmiechem.
-Leah Clearwater. Mam prawie 19 lat. Jestem pełnoletnia... -wyciągnęła rękę z uśmiechem w jego kierunku.

Lucyfer

-Lucyfer.- podał jej dłoń, miała ją delikatną, szczupłą, oho chłopok się rozpływał.
-Ja sie wiekiem chwalić nie będę.- pokiwał głowa i wywrócił oczyma.

Leah

-Nie musisz... -wzruszyła ramionami wwiercając w niego swoje spojrzenie. Śniady. Przystojny. Miły dla oka rozmówca.
-Ja tylko podałam Ci argument, którym możesz się bronić jeśli znowu naskoczą na Ciebie, że sprowadzasz nieletnie do domu... -mruknęła.

Lucyfer

-Nawet nieletnia byłabyś warta grzechu.- zaśmiał sie do jej do ucha przechodząc obok niej. Wyszedł do salonu z herbatą dla małej. Oj jak chętnei by tam wsypał środek na spanie...

Leah

Zaśmiała się lekko zaskoczona jego słowami. Nie wyszła z kuchni. Oczekiwała, że do niej wróci. Przeszła w kierunku okna.
W salonie natomiast Luc mógł zastać śpiącą Jose oraz brak Melanie. Najwyraźniej musiała stąd wyjść na jakąś chwile. Pewnie wróci...

Lucyfer

Postawił kubek.
-Jednak Cię lubię.- mruknął spoglądając na Jose. Wrócił do Leah.
-Twoja córeczka śpi na fotelu.