Dom Lucyfera

Lucyfer

No i ona chce go zabić? Chce spowodować, ze Lucyfer zejdzie na zawał. Spojrzał na nią uważnie, słów zebrać nie potrafił.
-A jak nie powiem, to co?- zerknął jej tylko przez chwilę w oczy i położył swoją masywniejsza niż jej, dłoń na jej. Jej skóra była aksamitna...

Halle

- To wymyślę coś, żebyś powiedział.
Zacisnęła lekko palce na jego ramieniu. Miała czas. Dużo czasu. Skąd mogła wiedzieć, co się dzieje z Lu? Nie wiedziała i o! Pochyliła się lekko nad nim.
- Nooo? Powiesz?

Lucyfer

-Masz w swoim niecnym planie złamać mi bark?- o mało nie parsknął śmiechem, czuł fakt, ze włożyła jakąś tam swoja siłę w ten dotyk, ale na pewno to go nie bolało.
-A jeżeli ja zrobię coś gorszego?

Halle

- Nie chcę ci barku łamać.
Mruknęła cicho.
- Lu...nie daj się prosić...z resztą, co gorszego możesz mi zrobić?
Zapytała, mrużąc lekko oczy.

Lucyfer

-Wiele rzeczy.- złapał ją swoją ciężką dłonią w pasie. Coś w nim wrzało, chyba rozum sie zagotował. Przybliżył się do niej. Zastanawiał się zawsze jak to jest... i już wiedział, ze wilk czuje się jak ostatnia ciota.

Halle

- Niby jakich?
Uniosła brew. Drgnęła lekko, czując jego dłoń na tali. Ta ręka niemal ją parzyła. Uniosła wzrok, patrząc mu w oczy.
- No, Panie Lucyferze co niby TY możesz mi zrobić?

Lucyfer

Patrzył jej w oczy przez chwilę. Jej zapach go doprowadzał do szaleństwa.
-Panno Halle.... Panna bardzo wiele ryzykuje.- uśmiechnął się złośliwie powstrzymując resztkami sił, by jej nie pocałować.

Halle

- Tak? Co ktoś taki jak ty, może mi zrobić?
Uniosła brew, mrużąc lekko oczy. Położyła mu dłoń na policzku.
- Słucham...nic nie ryzykuję.
Szepnęła.

Lucyfer

No i w Lucusiu padł ostatni mur. A mury runą, runą... i runęły. Ułożył drugą rękę tak by mu nie uciekła, czyli na jej karku. Zero bycia delikatnym. Lucyfer chyba nie potrafił być delikatny. Włożył w to sporo uczucia i czuł jak rośnie w nim myśl 'TY IDIOTO!'

Halle

Otworzyła szeroko oczy.
- Lu co ty....
Drgnęła nieznacznie. Chyba ją po prostu wmurowało. Stała jak ten słup soli, niezdolna do jakiegokolwiek ruchu. Nie wiedziała chyba do końca dlaczego. Tak po prostu wyszło.

Lucyfer

Dobra ogarnął się i odsunął od niej raptownie.
-Przepraszam...- mruknął spuszczając wzrok. Grzywka zleciała mu na oczy i chyba czuł się z tym lepiej. Miał ogromny wyrzut sumienia.

Halle

Dopiero teraz przypomniała sobie o tym, że wypadałoby oddychać. Zaczerpnęła więc powietrza.
- Co ty...dlaczego?
Zapytała cicho, zaskoczona. Cóż...czego jak czego, ale są rzeczy których po prostu się nie spodziewała.

Lucyfer

Machnął ręką niedbale, ale nie podniósł wzroku. Apetyt rośnie w miarę jedzenia. Chciał powtórki, ale wiedzial, że nie może. Sięgnął po herbatę i się napił... Co miał powiedzieć? Bidulek...

Halle

Wbiła w niego spojrzenie. Nie rozumiała tego ni w ząb. Cofnęła się, po swój kubek. Upiła kilka porządnych łyków. Nie mogła tego pojąć.
- Ale...
Odetchnęła cicho.
- Czemu na mnie nie patrzysz?

Lucyfer

Bo mi powiesz, że jestem popieprzony... pomyślał rozgoryczony. Chwilę się namyślał i spojrzał na nią. Jego wzrok był na wpół dziki, wilk w nim wył i mówił, ze świat jest jego, ale cóż...

Halle

Cofnęła się o krok, odetchnęła cicho. Przestraszył ją po prostu. Wypiła kolejny łyk herbaty.
- Lu....co się stało?
Zapytała cicho, niepewnie.
- Dlaczego?
Jego spojrzenie...przeszedł ją dreszcz.

Lucyfer

-Czuj się jak u siebie, co?- uśmiechnął się, chyba jak się wybiega to dobrze mu to zrobi. Wywietrzy głowę, może już Halle będzie spała... Nie on jej przecież nie zostawi. Może zamknie się w łazience? U siebie? W piwnicy? To nie miało sensu.
-Wybacz, to bez sensu...

Halle

- Ale co?
Zapytała. Nagle jej ton przestał być łagodny.
- Kurna...Lu, nie bądź baba tylko mi powiedz o co ci chodzi.
Niemalże warknęła. Kurde....ciepłe kluchy a nie facet, ot co!

Lucyfer

No i zwątpił. Stanął jak wryty. Spoglądał na nią uważnie.
-A tam... Nic takiego. Jakieś wpojenie. Z Willem żyję, to to już jest pikuś.- ręce mu opadły. Miał nadzieję, ze nie rozumie, bo jak da mu w pysk to sobie nadgarstek przetrąci.

Halle

- Wpojenie?
Uniosła brew, patrząc na niego.
- Co to znaczy? I co ma mój zawszony kuzyn do tego? Lu, nie sprowadzaj tego...wpojenia...do mojego kuzynka.
Parsknęła cicho.

Lucyfer

Podrapał się po głowie. Nie zrozumiał co mówiła do niego. Absolutnie tego nie rozumiał i chyba dużo energii poszło na myślenie. Jego oczy wróciły do normalności.
-jakby Twój kuzyn miał wszy, tez bym je miał. W sforze nic nie ginie...- stwierdizł bardzo rzeczowo.

Halle

- Lu....co to znaczy wpojenie?
Zapytała tonem niemal tak lodowatym jak temperatura na zewnątrz. Zmrużyła oczy.
- Nie zmieniaj tematu.

Lucyfer

-Nie zmrozisz mnie. Mam w standardzie koło 40 stopni. Wysiadasz przy mnie, moja droga.- machnął ręką niedbale. Nie da się zdominować babie, nawet jak się wpoił.

Halle

Prychnęła cicho.
- Nie odpowiadasz na moje pytanie.
Stwierdziła chłodno.
- Trudno...zapytam Willa. Skoro on jest dla Ciebie takim odnośnikiem, to pewnie wie.
Dopiła herbatę. Wzięła ten nieszczęsny kubek, poszła do zlewu umyła go. Blond kłaki opadły jej na oczy. Dopiero gdy się od niego odsunęła pozwoliła sobie na chwilę słabości. Ręce jej drżały, z resztą ona cała chyba drżała. Co z tego? Odetchnęła głęboko raz, drugi, trzeci. Nie do końca pojmowała dlaczego, po co? A jako że była racjonalistką, to musiała sobie to wszystko we łbie poukładać.

Lucyfer

-Nie zrobisz tego, prawda?!- wstał raptownie i dopadł do niej, jakby się paliło. Złapał ją za ramiona. Jasna cholera, Will by go udusił, powiesił za klejnoty albo zagryzł...
-Proszę.- westchnął spokojniej, poczuł, że się trzęsła.
-Przepraszam...- zabrał ręce. Jak miał jej to niby wszystko wyjaśnić?

Halle

Drgnęła zaskoczona. Dlaczego tak bardzo się tego bał.
- Nie zrobię, o ile mi wyjaśnisz.
Westchnęła cicho. Zmarszczyła brwi.
- Za co...przepraszasz?
Zapytała cicho.

Lucyfer

Poczuł się jak kretyn. Jakby była normalną kobietą zrobiłby krok w tył <tył w krok . . . >, ale niestety dla niego nie było.
-Trzęsiesz się.- machnął ręką niedbale i wziął ciężki wdech.
-Twój braciszek zrobi ze mnie kastrata jak mu powiesz cokolwiek nt wpojenia, mnie i Ciebie. Naprawdę. Już możesz mi kupić ładny wieniec.- bardzo chciał się wymigać od tematu, naprawdę.

Halle

Westchnęła cicho.
- Bo mi zimno.
Równie niedbale machnęła ręką. Obróciła się do niego przodem, stanęła na palcach, żeby mniej więcej mieć oczy na tym samym poziomie...i tak brakowało kilku centymetrów.
- Kuzyn, to po pierwsze. A po drugie...kiedyś mi to wyjaśnisz...
Wytknęła mu palec praktycznie dotykając go w nos.
- Jasne?
Uniosła brew.

Lucyfer

-Chyba, że mnie wcześniej udusisz...- zaśmiał się widząc jak staje na palcach, ja dotyka jego nosa i robi dziwną minę. Ogólnie Halle była dość zabawna, gdy nie było się człowiekiem. taka mała, krucha blondyneczka...
-Tak jest, Pani Generał.- odsalutował niezgrabnie.

Halle

- Ciebie udusić się nie da.
Stwierdziła. Przytknęła mu dłonie do szyi.
- Widzisz? nawet nie potrafię ci karku rękoma ogarnąć.
Zabrała dłonie, stanęła na pełnych stopach. Patrzyła się na niego z lekkim uśmiechem, badawczo, bo badawczo ale jednak.

Lucyfer

-Wiesz co?- przechyli głowę na bok, jej dotyk sprawił mu sporo przyjemności.
-Umiejętności duszenia nie liczy się tym, czy umie się objąć rękoma czyjąś szyję.- wyciągnął swoje i zawiesił je w okolicach jej szyi.
-Nie patrz na mnie tak, jakbym potrafił Ci coś zrobić, proszę... - jednocześnie w nim wzbudziła się fala gniewu, że ona tak go pilnuje wzrokiem i taka druga fala, no że był blisko...

Halle

- Nie wiem czy potrafisz.
Wzruszyła delikatnie ramionami. Ale nadal na niego patrzyła. Teraz z kolei z taką ciekawością. Przekrzywiła głowę. Zrobiło jej się cieplej...ale to chyba kwestia małego...przepraszam...dużego piecyka stojącego w odległości około 20cm... z łapami przy jej szyi. A ciepełko od niego niemal parowało. Powstrzymała się, żeby się do niego nie przytulić. Byłoby cieplej...ale wolała nie wiedzieć co to może wywołać.

Lucyfer

-Raczej nie.- westchnął, spojrzał na swoje dłonie. Cholera nie chciał ich zabierać. Bardzo, ale to bardzo chciał ją mieć cały czas przy sobie. Nawet nie chciał myśleć o tym, by ją gdzieś puścić samą.
-Zrobiłabyś coś dla mnie?- stwierdził, że teraz będzie mógł zrobić z siebie kretyna.

Halle

- Zależy co.
Uśmiechnęła się lekko. Położyła mu dłonie na rękach. Ciepełko. Tak, zdecydowanie poprawiało humor. Spojrzała mu w oczy, nadal się uśmiechając. Jakoś ten lęk i zaskoczenie zniknęły. Dziwne.

Lucyfer

Przytulił ją do siebie odruchem chowając ja w swoich szerokich ramionach. Ona na bank przejdzie jego zapachem, Mr W. go ukatrupi za macanie jej. Zdarza się, postara sie nie umrzeć ze śmiechu niczym hiena.
-Przez chwilę nie protestuj, dobrze?- mruknął cicho czując zapach jaki utrzymywał się na jej włosach.

Halle

Chciała zaprotestować, ale...jakoś jej się odwidziało. Przytuliła się do niego delikatnie, zamknęła oczy. Błogie, dobre ciepełko.
- Nie będę.
Mruknęła niewyraźnie. Nawet było jej tak dobrze. Nie zamierzała się wyrywać, zupełnie nic. Trwała po prostu przytulona do niego.

Lucyfer

Weź sie w garść, coś ćpałeś? Weź to jeszcze raz, a blondynka okaże się kotem o głowie łabędzia. Lucian! w jego głowie coś krzyczało, ale miało małą siłę przebicia. Odsunął sie od niej niechętnie, jakby sam z sobą walczył. Grzywka spadła mu na oczy.
-Pokarzę Ci pokój, co?- uśmiech jego był średnio wyraźny. krok w tył i ruszył ku schodom.

Halle

Westchnęła cicho, kiwnęła głową. Ruszyła za nim. W sumie, nie do końca pojmowała jego zachowanie, ale nic to. Wsunęła ręce w kieszenie spodni i zaczęła się za nim piąć po schodach. Patrzyła na swoje stopy, nie na niego. Cóż, bywa.

Lucyfer

Zauważył an schodach swoją koszulę. Zgarnął ją w tempie błyskawicy. Czuł się okropnie.
-Dobra, żeby nie było...- westchnął otwierając drzwi do pokoju gościnnego.
-Powiem Ci o co chodzi, pod warunkiem, ze mnie nie wyśmiejesz. Możesz nie uwierzyć, ale zakaz wyśmiewania.- uśmiechnął się już troszkę bardziej pogodnie i otworzył na chwilę okno, by przewietrzyć pokój. Oparł się o parapet. Pokój był jasny, przestronny. Kiedyś to był pokój jego matki.

Halle

- Nie wyśmieję, obiecuję!
Rozejrzała się. Niepewnie usiadła na łóżku, naprzeciwko niego. Przyglądała mu się dłuższą chwilę. W sumie, wcześniej nie miała jakoś okazji. Przekrzywiła głowę.
- Zamieniam się w słuch.