Dom Quinn'a i Nelly

Quinn

W pokoju mogło zaskoczyć zapewne brak jakichkolwiek urządzeń elektrycznych, nie licząc światła. Qui za tym nie przepadał. Wystarczyła dobra książka... Podszedł od razu do szafy. O dziwo, tam panował względny porządek. Szybko znalazł coś, co było nie aż tak duże. Co rpawda, na epwno na dziewczynę idealnie nie bedzie pasować, ale cóż... Podał jej więc świerzą parę dresowych spodni i koszulkę z krótkim rękawem. Do tego bluzę tzw. 'kangur', w kolorach czerni.

Jenny M.

Ubrała wszystkie te rzeczy na sukienkę Nelly.
-I jak wyglądam?-zapytała. Założyła kaptur na głowę, zgarbiła się trochę i rozłożyła lekko ręce udając, że jest "napakowana"-Boisz sie?-zaśmiała się.

Quinn

- No jasne, jestem tak przerażony, że za chwilę chyba ucieknę. - powiedizał, wytykając lekko język. Po chwili wyszukał jej jeszcze jakąś czapkę, szalik oraz rękawiczki. Te o dziwo, zapewne były dosyć dobre na dziewczynę, ponieważ Qui nie używał takich rzeczy, odkąd zaczął być wilkołakiem. Sam był ubrany w długie spodnie i krótki rękaw. Tyle wystarczało.

Jenny M.

Założyła to wszystko i zapewne wyglądała śmiesznie.
-Jestem teraz lepszą wersją Ciebie-pokazała mu język i pobiegła do drzwi.
-No chodź, bo nam śnieg stopnieje-krzyknęła przy drzwiach.

Quinn

- A raczej 'dawnego ciebie' - powiedział, pokazując język. Podzielił entuzjazm dziewczyny, zbiegając do wyjściowych drzwi. Qui i Nell ogród spory mieli, więc było gdzie urządzić taką bitwę. Chwycił w rękę śnieg, kiedy wyszedł na zewnątrz.

Jenny M.

-Eeejejeej-zatrzymała się tuż przy wyjściu. -A Tobie nie za gorąco? zapytała spoglądając na niego. Schyliła się, i wzięła w garść trochę śniegu. Ulepiła kulkę i rzuciła w kierunku Quinna. Niestety nie trafiła. Może i nei była najlepsza w rzucaniu, ale dzięki swojej kociej naturze była bardzo zwinna i ciężko było w nią trafić.

Quinn

- Przy temperaturze 41 stopni i ze skłonnościami zimnolubnymi.? Wątpie - odparł. Rzcuił śnieżkę w stronę dziewczyny, odskakując trochę do tyłu.

Jenny M.

Spróbowała jeszcze raz. Pudło. I kolejny raz, i znowu.
-Noo weeź, nie możesz poudawać że mam dobrego cela i dać mi trafić?-zapytała przekrzywiając komiecznie głowę w bok.

Quinn

- Hm, zastanowie się - powiedział, podchodząc do dziewczyny. W ręku trzymał trochę śniegu, tak na wszelki wypadek. - Rzucaj

Jenny M.

Wzięła zamach jakby rzucała piłą do baseballa. Kulka leciała na tyle wolno, że Quinn spokojnie zrobiłby unik ale ładnie stał i dostał w ramię.
-Jeeeeeeeeest!-Jenny zaczęła skakać z radości-Jestem najlepszejsiejszą rzucaczką na świcie!

Quinn

- Brawo - powiedział, śmiejąc się cicho. Chwycił lekko dziewczynę za ramię, po czym 'podciął' jej nogi tak, aby wylądowała na ziemi. Trzymanie za jej ramię miało oczywiście zamortyzować przewrócenie. Zasypał ją trochę śniegiem.

Jenny M.

Zaśmiała sie głośno jak mała dziewczynka. Rozłożyła ręce i zaczęła robić anioła w śniegu.
-Ale aniołka to ładniejszego ode mnie nie potrafiłbyś zrobić-pokazała mu język nadal leżąc w śniegu.

Quinn

- Hm, prawda - powiedział, uśmiechając się. - Ja chcę wilka ze śniegu... - mruknął do dziewczyny z żalem w głosie, jakby dziecku zabrano cukierka.

Jenny M.

Usiadła spoglądając na niego. -Niestety moge zaproponować ci jedynie bałwana.-stwierdziła-wilki to wyższy poziom wtajemniczenia-zaśmiała się.

Quinn

- Ale ja chcę wilka... - wymamrotał, patrząc na dziewczynę. Wzrok jakby miał sie za chwilę popłakać. Wszystko oczywiście idealnie udawane, chcąc po prostu zobaczyć reakcje dziewczyny.

Jenny M.

-A ja chcę kotka...-wzięła z niego przykład, zrobiła smutną minkę i spojrzała na niego. Była ciekawa kto tym razem pierwszy odpuści. I czy w ogóle ktoś odpuści.

Quinn

- Dobra - ożywił się. - Ale ty ulepisz wilka - powiedział. Odgarnął trochę meijsca od śniegu. Zaczął powoli lepić nogi kota za śniegu.

Jenny M.

-Dobra- wstała i odeszła od niego kawałek, po czym przykucnęła i zaczęła lepić śnieżnego wilka. Zaczęła go lepić od łap. Na szczęście śnieg się mocno lepił, więc był idealny do tej zabawy.

Quinn

Po zrobieniu czterech nóg kota zaczął kombinować, żeby zrobić dobrze tułów. Był na tym dosyć skupiony i sprawnie mu szło. Zerknął kątem oka na dziewczynę.

Jenny M.

Jenny poszła na łatwiznę i lepiła siedzącego wilka. Miała już znaczną część tułowia, a teraz zajęła się ogonem, który po prostu maił leżeć na śniegu. Spojrzała na chłopaka. Póki co szło mu nieźle, ale zastanawiał się jak chce sprawić, żeby tłów kota sie nie rozsypał.

Quinn

Nogi kota były dosyć blisko siebie, więc stopniowo dokładał sniegu do tułowa, aż był już gotowy. Wytknął lekko język, patrząc na patzrącą na niego dziewczynę.

Jenny M.

Nei została mu dłużna i też pokazała język po czym odwróciła głowę do swojego wilczka. Zjęła się lepieniem głowy. Zajęło jej to trochę czasu ale efekt był zdumiewająco dobry.
-I co ty na to?-zapytała-Jak ci się podoba prawdziwy wilk, wilczku?-zapytała.

Quinn

- I tak jestem ładniejszy - powiedział, uśmiechając się. Po chwili skończył lepić kota. Stał on na czterech łapach, ogon dotykał ziemi, grzbiet lekko uniesiony ku górze. Wzrok wydawał się zamyślony, głowa skierowana ku niebu. Czyli nic szczególnego.

Jenny M.

-Buahaha, możesz sobie pomarzyć-pokazała mu język. -Nie ma nic piękniejszego od mojego wilczka!

Quinn

- Czy wies,z ze niska samoocena może prowadzić do chorób na tle psychicznych.? - zapytał się z powagą w głosie dziewczyny.

Jenny M.

-Czy wiesz, że zbyt wysoka samoocena może prowadzić do samouwielbienia?-zapytała również z powagą.

Quinn

- Ale ja nie mam zbyt dużej samooceny. Mówię tylko prawdę - powiedział, uśmiechając się. Podszedł bliżej od śniegowego wilka. - Moje uszy są lepsze... - powiedział, przyglądając się bardziej.

Jenny M.

-No a czego byś oczekiwał po figurce ze śniegu?-zapytała udając oburzenie. -Może i ty jako wilk jesteś troszeczkę ładniejszy od mojego wilczka, ale twój kot nei am z moim szans!-pokazała mu język.

Quinn

- A czyż ja powiedziałem, że mój kot ze śneigu jest lepszy od żywego kota.? - zapytał się. Po chwili rzucił szybko śnieżką w dziewczynę. - Za twój jezyk - mruknął, uśmiechając się lekko.

Nelly

//szałas

Wpadli prosto do domu.
Nie zauważyła brata w domu więc pociągnęła Dexa do ogrodu.
-Patrz Dex jak się pies z kotem bawi.
Wskazała na nich bawiących się w śniegu
Powiedziała ironicznie i oparła się o futrynę drzwi.
-Wróciłam braciszku cieszysz się i przyprowadziłam gościa.

Jenny M.

Otrzepała włosy ze śniegu.
-O tyy!- złapała w garść trochę śniegu i ruszyła w jego kierunku z zamiarem natarcia mu twarzy śniegiem.

Quinn

- I tak nie trafisz - pwoeidział, również pokazując lekko swój język. Osunął sie od dziewczyny na parę kroków. Zero reakcji na siostrę. Nie raczył nawet spojrzeć na nią.

Dexter

//szałas
Podszedł do Nelly i cicho stał i spoglądał to na Quinna, to na blondynkę.
- Wchodzimy?

Jenny M.

Jenny spojrzała w kierunku Nelly i pomachała do niej, po czym wróciła do swojego planu. Zaczęła biec w kierunku Quinna.
-Uciekaj lepiej-ostrzegła go ze śmiechem.

Quinn

- A co jeżeli nie mam zamiaru uciekać.? - zapytał się, patrząc na dziewczynę. Stał w miejcsu, czekając co zrobi.

Nelly

-Popatrz jakie to żałosne. Wilk bawi się z jakimś kotem.
Spojrzała na chłopaka.
-To zmiennokształtna i do tego jest kotem.
Prychnęła pogardliwie.
-Wyszła na dwór tak aby Quinn ją słyszał.
-Może pobawicie się w kotka i myszkę? O nie sory Kotka i Psa.
Wybuchła ironicznym śmiechem.
-Pytałam się czy cieszysz się z mojego powrotu.

Jenny M.

-Sam tego chciałeś!-podbiegła, rzucając się ze śmiechem na niego i próbując wetrzeć mu śnieg w twarz.

Quinn

Nadal zero reakcji. Jeżeli dziewczyna chciała go sprowokować, to marnie to widział. Nie był psem. To, że ona była na tyle ślepa i widziała w nim psa, to już jej problem. Złapał lekko nadgarstki Jenny tak, aby nie mogła wetrzeć mu śniegu w twarz. - I co teraz.?

Dexter

Cały czas trzymał Nelly za rękę i iciągnął ją lekko żeby weszła do domu. Sam usiadł na kanapie i uśmiechnął się.

Jenny M.

-Teraz... -powiedziała ochoczo i próbowała się mu wyrwać. Po usilnych staraniach stwierdziła, ze raczej nie am z nim szans, więc się uspokoiła - Teraz mam przerąbane-powiedziała uśmiechając się do niego.