Opuszczona kamienica

Aya

Kryjówka

Aya stanęła.
-dziękujemy państwu za skorzystanie z naszych linii i zapraszamy do korzystania z nich ponownie.
powiedziała puszczając ich
rozejrzała się.
-jesteśmy w jakimś starym budynku.
powiedziała.
-przeniosłam nas w miejsce, w którym nie rzuciłoby się w oczy pojawienie czwórki ludzi znikąd.
[/url]

Junette Kowalska

Wyjrzała przez okno .
- Tu są... palmy. - Zaśmiała się wracając do reszty. Promienie wpadające przez okno sprawiały że ich skóra mieniła się niczym diamenty.
- Dzięki Aya, jesteś niesamowita. - Stwierdziła otwierając drzwi.
- Idziemy? Czy może macie sobie coś więcej do powiedzenia?

Luc

- Słońce....nie wiem, czy wychodzenie teraz jest dobrym pomysłem.
Mruknął cicho, spojrzał po nich.
- Chyba ,że będziemy trzymali się cienia.

Gość

-Słońce nie jest takie złe. - Mruknął, wygladając przez okno, a właściwie dziurę w ścianie pozostałą po oknie.
-Możemy się przejść. Możemy się rozdzielić i przejść, a potm wrócić tu. Jak chcecie.

Aya

wzruszyła ramionami.
-mnie wszytko jedno-dostosuję się.
powiedziała z lekkim uśmiechem na ustach spoglądając z góry na miasto

Junette Kowalska

- Tutaj wszystko skrzy jak diamenty, nie będziemy się zbytnio wyróżniać. - Podeszła bliżej, szukając aprobaty w ich oczach.
- Możemy się umówić, że za dwa dni spotkamy się tutaj znowu. - Uśmiechnęła się patrząc w dal.
- Na co więc czekamy? - Zapytała muskając dłonią, dłoń Nicolasa. Bawiły ją te gierki, choć chciała w końcu spróbować czegoś bardziej odważnego.

Luc

Wzruszył lekko ramionami.
- Jestem kontent na każdą z propozycji.
Stwierdził spokojnie. Spojrzał na Ayę, na Nicka potem na June. Nie chciał parze przeszkadzać, bo tak....a przecież widać było do cholery że ich do siebie ciągnie.

Gość

Złapał dłoń June w dalikatny uścisk i pociągnął ją do okna.
-To my się będziemy zbierać. - Stwierdził z uśmiechem i wyskoczył, miękko lądując na ziemi. Rozejrzał się dookoła; nikogo nie było w pobliżu. Czekał na Jun.

Junette Kowalska

Zgrabnie wylądowała obok. Podeszła na tyle blisko że niemal stykali się ze sobą. Przejechała dłonią po jego brzuchu.
- Więc...? - Uniosła brew patrząc na niego z rozbawieniem.
- Udamy się gdzieś w ustronniejsze miejsce?

Gość

Popatrzył na nią, uśmiechnął się, po czym wymruczał tylko:
-Pieprzyć ustronne miejsce. - I, nie bacząc na to, że może jej zrobić krzywdę (choć chyba nie mógł, w końcu była wampirem) przycisnął ją do muru i wpił się w jej usta. Wplótł rękę w jej ognistorude włosy, a drugą wsunął pod jej koszulkę, delikatnie głaszcząc ją po plecach.

Aya

Odwróciła się w stronę Luca.
-jak chcesz, to nie musisz tu ze mną być.
powiedziała z lekkim uśmiechem
-mogę cię nawet przenieść gdzie chcesz, a potem po nich wrócić.

Junette Kowalska

- O takk... pieprzyć. - Westchnęła rozbawiona a jej głos zadrżał. W zasadzie bawiło ją wszystko. Rozpięła jego bluzkę.
- Jak bardzo mnie pragniesz? - Zapytała ale widać nie czekała na odpowiedź bo zamknęła jego usta pocałunkiem.

Gość

Zaśmiał się cicho pod nosem, zręcznym ruchem rozpinając jej stanik. Jeszcze bluzka została i cały dół. Ehhh xD
-Tak bardzo, ze nie jesteś sobie wstanie tego wyobrazić. - Wyszeptał jej do ucha, muskając je białymi ustami.

Junette Kowalska

- To bardzo... - Westchnęła ściągając z jego ramion koszulę.
- Dobrze. - Przyciągnęła go do siebie z impetem. Pachniał piżmem, krwią i czymś egzotycznym, przyjemnym. Napawała się wzrokiem widokami jego mięśni brzucha.
- Chcę cię poczuć. - Wyszeptała.

Gość

Odgarnął jej włosy na plecy. Zdecydowanie mu przeszkadzały xD
-Nie ma problemu. - Stwierdził, ściągając jej bluzkę. Stanik nie był już problemem. Wodził dłońmi po jej ciele, napawając się jej pięknym zapachem, który na zawsze miał pozostać w jego pamięci. Całował ja w usta, po szyi i po dekolcie smakując jej słodką skórę.

Junette Kowalska

Uniosła podbródek i wtuliła się w niego chciwie. Całowała go nieopodal obojczyka i jednocześnie przeczesywała dłonią piękne blond włosy

Gość

Raz-dwa dobrał się do jej rozporka i w miarę szybko sobie z nim poradził.
Znowu te rude włosy xD
-Obciąłbym ci je, gdybym potem nie żałował. - Wymruczał, śmiejąc się cicho. Przeniósł pocałunki na jej piersi, a zaraz potem na okolice pępka.

Luc

Aya

-nie, oczywiście, że nie
powiedziała z lekkim uśmiechem który pojawił się na jej twarzy
wyjrzała przez okno.
-jakieś propozycje spędzenia tego czasu?

Junette Kowalska

Gość

Również zsunął jej spodnie, a potem pozbył się bielizny. Zamruczał cicho i całując ją zachłannie przyparł ją do muru.

[a potem wiadomo co ;p]

Junette Kowalska

[po]

Naciągnęła na siebie bluzkę i rozpuściła włosy, popatrzyła na Nicolasa z nieukrywaną tęsknotą. W pełni ubrana rozejrzała się po miejscu zdarzenia, żadnych świadków, jak miło. Usiadła obok niego przy ścianie i podała paczkę Czerwonych Malboro.
- Zapewne chcesz zapalić co? - Uśmiechnęła się patrząc mu w oczy.
- Było fajnie. - stwierdziła ot tak, wypuszczając z ust szary dym.

Gość

Też się ubrał usiadł sobie, wziął papierosa do ręki i zapalił jednego. Zaśmiał się na jej stwierdzenie.
-To ciebie wziął pod swoje skrzydła Rey? - Spytał.

Junette Kowalska

Odwróciła wzrok.
- Taaak... - Mruknęła przeciągle.
- Czemu pytasz? - Udała zdziwioną przy czym przysunęła kolana do siebie.

Gość

-Lubię wiedzieć różne rzeczy. - Stwierdził, ale wiedział, że taka odpowiedź jej nie usatysfakcjonuje. - Brakuje ci go, co?

Junette Kowalska

- Nie. - Skłamała. lecz po chwili dodała. - może trochę.
Usiadła bliżej niego po czym westchnęła.
- To był istny anioł. Na prawdę. Nie chciał żebym wracała do Volturii, ani żebym utrzymywała z nimi kontakt. Zabiliście go. - Stwierdziła po czym zaśmiała się.
- Gdyby mnie teraz widział byłby nieźle wkurzony. - Uciekła spojrzeniem na bruk.

Gość

-On był... - Nie wiedział co powiedzieć. Nie brał bezpośredniego udziału w wydaniu wyroka na Reymonda, ale czuł się odpowiedzialny za jego śmierć. - Inny. Może gdyby nie trafił do Volterry... Wtedy byłoby lepiej dla wszystkich. Wtedy byśmy się nigdy nie spotkali - Dodał w myśli.

Junette Kowalska

- Był sumienny i dobry ale masz rację. Nie pasował tam. - Popatrzyła na niego.
- To wszystko co chciałeś wiedzieć? - Zapytała unosząc brew.
- Czy nadal będziesz udawał że cię choć trochę obchodzę.

Gość

-Nie udaję. - Westchnął, spuszając głowę i gasząc papierosa o nagrzany beton. - Obchodzisz mnie. Zależy mi na tobie. Cholera, odkąd cię zobaczyłem, zalezy mi na tobie. Znaczy ze coś ze mną nie tak.

Junette Kowalska

Uniosła kącik ust.
- Chciałabym żebyś nie kłamał. - Idąc za jego przykładem dogasiła niedopałek.
- Bo, jestem łatwowierna. I wydaje mi się że... - Zbliżyła się niebezpiecznie. - jestem skłonna ci zaufać.

Gość

-Nie kłamię. - Powtórzył, jak mantrę. - I możesz mi zaufać. - Nachylił się nad nią i pocałował ją delikatnie, bez pośpiechu. Kiedy wrócił do poprzedniej pozycji, rzekł:
-Wątpię, żebyś była łatwowierna. Rey z pewnością to z ciebie wybił.

Junette Kowalska

Przymknęła oczy.
- Próbował. - Uśmiechnęła się czując na ustach pocałunek.
- Słyszałeś o balu w Volterze? - Spytała odbiegając od tematu, jednak z jej ust nie schodził uśmiech wywołany pocałunkiem.
- Chciałabym się tam znaleźć, choć na chwilę.

Luc

Gość

Junette Kowalska

- Może...- Mruknęła otrzepując nogawki z ulicznego pyłu, po czym zaśmiała się cicho.
- Albo raczej oczywiście. Jeżeli lubisz "małe rude" w czerwonych szpilkach to polecam się na przyszłość. - Spojrzała na niego czekając na reakcję.
- I jak to "nie wiedzą" kto to w takim razie organizuje?

Aya

Gość

Junette Kowalska

- To dobry pomysł. - Wstała korzystając z jego pomocy. - Mam nadzieje że bal będzie w miarę spokojny, Johny wydaję się być dosyć... specyficzny. - Posłała mu uśmiech i wyszła na osłonecznioną ulicę. Tak jak przypuszczała, ich mieniąca się skóra nie zdziwiła mieszkańców miasta. Rozbawił ją widok kłótni młodego małżeństwa o platynową kartę kredytową.
- Biorę chłopaka. - Mruknęła do Nicolasa po czym zagadała do pary. Chłopak, prawdopodobnie Włoch, nie był do końca szczęśliwy gdy ktoś interweniuję, ale po chwili szczerzył się do Jun jak dzieciak.

Gość

Kiwnął głową i, gdy June odprowadziła chłopaka, podszedł do pozostawionej samej sobie kobiety, krzyczącej coś za mężem.
-Cosa posso fare per te?* - Spytał z czarującym uśmiechem. Czarnowłosa dziewczyna, a raczej kobieta około trzydziestki popatrzyła na niego ze zdziwieniem. Jednak pod wpływem uśmiechu, błysku czerwonych tęczówek i skóry jarzącej się jak diamenty, od razu wymiękła.
-Chi erano queste donne?** - Spytała, trochę zagubionym głosem.
-Questo è il mio amico. Naturalmente lei voleva solo per placare la situazione. Punire qualcosa. Si prega di chiudere gli occhi e non spia, giusto?***
-Bene ... Ma non farmi del male, vero?****
-Io? Non osano!***** - Powidział z entuzjazmem i gdy tylko zamknęła oczy, wytworzył przed nią iluzję. Pięknego, europejskiego sadu, z jabłkami, gruszkami i to wie czym jeszcze. Na wiosnę, w czasie kwitnienia. Poprosił ją, by otworzyła oczy. Stała wpatrzona w ten obrazek z otwartymi ustami, więc Nick wziął ją za drobną ciemną dłoń i poprowadził za jedno z drzew, które w rzeczywistości było ścianą budynku. Gdy zbliżał kły do jej szyi, nadal była zbyt oczarowana, a gdy wbił je w tętnice wydała tylko zduszony okrzyk. Wypił z niej całą krew, co do kopelki, taki był głodny. Potem wrzucił jej ciało przez dziurę po oknie do budynku i podpalił. Oparty o cegły, stał i czekał na Jun.
______________________________

*Mogę w czymś pani pomóc?
**Kim jest ta kobieta?
***To moja przyjaciółka. Oczywiście, chce tylko uspokoić sytuację. Pokarzę pani coś. Proszę zamknąć oczy i nie podglądać, dobrze?
****Dobrze... Ale nie zrobi mi pan krzywdy, prawda?
*****Ja? Nie śmiałbym!

Luc