Klify

Melanie

Zatrzymała się w półkroku bo uniemożliwił jej dalszą podróż.
-co? jaką?
spytała nie bardzo wiedząc o czym on mówi.

Alan

- Nie poradzę nic na to, że jestem o Ciebie zazdrosny - wziął ją za rękę i zbliżył do swoich ust. Pocałował ją delikatnie w dłoń. Był w stanie wlać każdemu kto zbliży się do niej w sposób jaki mu się nie podoba. Chciał ją mieć dla siebie co pewnie Mel się nie spodoba więc teraz po trochu żałował swoich słów .

Melanie

spojrzała na niego wydymając lekko usta i kręcąc głową
-ale nie możesz burczeć na wszystkich płci męskiej, z którymi się zadaje
powiedziała już spokojniej, przekrzywiając głowę w bok.

Alan

- Postaram się - uśmiechnął się i pogładził kciukiem kącik jej ust żeby się uśmiechnęła . Kiedy wreszcie to zrobiła pocałował ją delikatnie nie wiedząc na ile może sobie pozwolić.
- Lubię kiedy się uśmiechasz - szepnął z ustami przy jej ustach

Melanie

-dlatego w twojej obecności robię to rzadko
zażartowała sobie
spojrzała na niego, wdychając jego zapach

Alan

Wtulił twarz w jej szyję i przejechał po niej nosem aż do jej ucha. Uwielbiał jej zapach, delikatną skórę i ciepło.
- A co mam zrobić żebyś się do mnie uśmiechała częściej? - szepnąl jej do ucha posyłając na niego ciepły oddech

Melanie

-nie da rady
powiedziała klepiąc go po łebku
-uwielbiam cię dręczyć.
dodała i zaśmiała się cicho.

Alan

Jęknąl niby załamany ale zaraz się uśmiechnął.
- A ja lubię być przez Ciebie dręczony - wywrócił oczami i jeździł dłonią po jej plecach w górę i w dół.
- Ślicznie pachniesz - powiedzial jej do ucha

Melanie

-jasne.
powiedziała dając mu całusa w policzek i wyplątując się z jego objęć.
doszła do swoich rzeczy i sięgnęła po bluzkę, którą narzuciła na swoje gołe ramiona.

Alan

Skrzywił się kiedy nałożyła bluzkę ale jakoś to ścierpiał.
- To co robimy? Zostajemy tu czy idziemy gdzieś? - spytał bo pamiętał przecież jak chciala normalnych randek.

Melanie

Wzruszyła ramionami i spojrzała na niego.
-właściwe sama nie wiem
powiedziała spokojnie
-proponujesz coś?

Alan

- Może kino? - spytał po chwili zastanowienia - kolacja? - sam nie pamiętał kiedy był na normalnej randce i do tego kiedy się tak powstrzymywał . Ale robił to dla niej w końcu bo mu zależalo. Podszedł do niej i splótł jej dłoń ze swoją

Melanie

Spojrzała na niego i zabawnie przekręciła głowę w lewo.
-a co byś wolał?
Spytała z lekkim usmiechem na twarzy

Alan

- Kolację a potem seans domowy.Alison dzisiaj wychodziła na imprezę do koleżanki - pogłaskał ją kciukiem po dłoni a drugą dłonią odgarnął jej kosmyk włosów z oczu.

Melanie

Spojrzała na jego dłoń, która lekko musnęła jej twarz.
Uśmiechnęła się.
-no to chodźmy
powiedziała z lekkim uśmiechem.

/zacznij gdzie tam chcesz

Andrew

Kim

Spojrzała na niego z lekkim zdziwieniem. Prawie jej w myślach czytał. Westchnęła cicho. Cóż, jej organizm może by wytrzymał...Wzięła głęszy wdech. Wilkołak.. uśmiechnęła się lekko. Cóż, będzie chciał - sam powie.
- Chyba masz rację - powiedziała cicho lekko niezadowolona lecz nadal z uśmiechem.

Andrew

- Wszystko zależy od twojej siły...Kim
Uśmiechnął się nieobecnie i spojrzał w dół, na ciemną, rozszalałą wodę, która uderzała o klify.
- I od tego czy wierzysz w powodzenie.
Uśmiechnął się szerzej, nadal patrząc na wodę.

Kim

Uśmiechnęła się cwanie. Zastanowiła się chwilę. Cóż, wszystko pięknie lecz raczej nie miała przy sobie ciuchów na zmianę xD Zamyśliła się lecz nad inną sprawą. pokazać mu czy nie?
-Andrew- zaczęła spokojnie. Wiedziała kim on jest i była pewna że nic nikomu nie powie. - pokazać Ci coś? - spytała wesoło. Cóż, prędzej czy później musiała się przemienić...

Andrew

Spojrzał na nią nieobecnie...
- Lubisz psy...prawda?
Przekrzywił głowę.
- Pachniesz nimi....
Ponownie spojrzał na wodę.
- Pokaż....czemu by nie.

Kim

Zaśmiała się
- coś w tym stylu - odpowiedziała wesoło i wstała. Poszła za krzaczki i pozbyła się swoich ciuchów. Przemieniła się w psa dingo. Wybiegła lekkim truchtem zza krzaków i podeszłą do chłopaka. Jej oczy śmiały się do niego.

Andrew

Spojrzał na nią, uśmiechnął się. Pogładził dingo po łbie, nadal się uśmiechając.
- Pies...dlatego nimi pachniesz...prawda?

Kim

Pokiwała wesoło główką. Nadal patrzyła na niego wesołymi oczętami. Gdy pogłaskał ją po głowie, co nawiasem mówiąc było przyjemne podeszłą bliżej niego i leciutko polizała go po policzku {xD] Usiadła obok chłopaka.

Andrew

Uśmiechnął się nieobecnie, pogładził znowu, spojrzał na wodę.
- Dlaczego mi to pokazujesz?
Przekrzywił głowę, nadal patrząc na wodę.

Kim

Zamyśliła się. Po czym wydała z siebie coś podobnego do skomlenia. Wdrapała się mu na kolana by widział jej twarz. Wywróciła oczętami. Po chwili jednak zeszła m z kolan i wróciła za krzaczki. Przemieniła się i ubrała dość szybko.Wróciła do Andrew'a. Usiadła obok z wesołym uśmiechem na twarzy i wesołymi iskierkami w oczach.
- Czy ja wiem. Tak jakoś.. - odpowiedziała wesołym tonem.

Andrew

- Rozumiem.
Uśmiechnął się do niej ciepło. Wstał
- Wybacz....muszę iść. Rodzice prosili, żebym coś kupił.
Ech, sprowadzono go do rzeczywistości. Wywrócił oczami. Teraz wyglądał na normalnego człowieka, a nie kogoś, kto ma wiecznie głowę w chmurach.
- Żegnam...
Ucałował jej dłoń i ruszył w stronę ulic.

//Ulice

Kim

Uśmiechnęła się smutno.
- Do zobaczenie - odpowiedziała cicho. Siedziała tak jeszcze chwilę... W końcu wstała i wróciła do domu. Tego pustego domu.

/Dom Kim Hart

Amelia

Przechadzały się po klifie. Nagle Amelia podeszła do samej krawędzi
-Ładnie tu nie?
Powiedziała do toważyszki.
Wyprostowała ręce w bok. Wiatr targął jej włosy i rozwiewał sukienkę.

Brendon

//Kawiar\enka

Przybiegł szybko i zatrzymał się w lesie. Biegł tam gdzie prowadził go instynkt. Coś się miało stać. Siedział narazie w krzakach i rozglądał się. Zobaczył jakąś dziewczynę. Wciągnął zapachy i mruknął do siebie:
- Pół- wampir...
Nagle poczuł coś dziwnego. Nie wiedział co to jest, bo czuł to dopiero pierwszy raz.

Gość

Tak masz racje - powiedziała podchodząc do Amelii i spojrzała w dół - Ale trochę wysoko - dodała z lekkim uśmiechem

Amelia

Amelia spojrzała na nią i uśmiechnęła się.
-Gdzie tam wysoko. To jak mogę mówić do Ciebie Alex?
Wiatr zawał mocniej. Targał jej włosy dość mocno sukienkę ciągnął do przodu.

Gość

Pewnie - powiedziała z uśmiechem - Czekaj to jest La Push a o ile mi wiadomo wampiry nie są tu mile widziane - stwierdziła rozglądając się dookoła

Amelia

Amelia cieszyła się wiatrem.
-Daj spokój Alex. Nie widać tu nigdzie wilkołaków. Jednego czuje. Chyba nas obserwuje ale taki nie da rady nam.
Odwróciła się do niej i teraz stała całkowicie na krawędzi. Jeden fałszywy ruch i spadłaby.
-Alex.. powiec mi jak to jest być prawdziwym wampirem.
Wiatr targał jej włosy coraz bardziej

Gość

Watpie czy się na nas rzuci - powiedziała z lekkim uśmiechem - jak być prawdziwym wampirem?hm.......... nie spać nie jeść normalnego pokarmu tylko żerować na zwierzętach lub ludziach, po za tym nieśmiertelność, także dary. Wiele osób które zostały przemienione powie Ci że to jest najlepsza rzecz jaka ich spotkała, ja jednak gdybym miała wybór nigdy nie stałabym się takim potworem jak teraz jestem - stwierdziła patrząc przed siebie i pociągnęła ją za rękę oddalając od klifu żeby nie spadła

Amelia

-Ej!-krzyknęła gdy Alex odciągnęła ją od brzegu-spokojnie nie spadnę.
Stanęła obok niej i sporzała na nią.
-Ja nie wiem jak to jest. Muszę spać i mogę jeść normalne jedzenie. Też jestem nieśmiertelna ale jestem słabsza niż wy i wolniejsza. Łatwiej mnie zranić i woglę. Mi nie przeszkadza tym kim jestem.
Spojrzała się i uśmiechneła.
-Uważam że nieśmiertelność jest piękna jeśli się ma kogoś kogo się kocha.
Odwrółciła się i znów stanęła na brzego aby poczuć wiatr targający jej włosami.

Gość

Tak jeżeli się kogoś ma - powiedziała i zamknęła oczy tylko jedną osobę najbardziej kochała ale on odszedł bez wieści - był zwykłym człowiekiem więc pewnie dawno już umarł. Alex stała tak patrząc przed siebie i poprawiła swoje blond włosy oraz rozwiewającą gdzywkę

Amelia

-Stań koło mnie. Zamknij oczy. Pozwól ponieść się wiatrowi.
Zamknęła oczy aby czuć się chociaż raz jak ptak.
-Wiesz-odwróciła się-ja nigdy nikogo nie kochałam. A Ty? Jeśli nie chcesz to nie mów

Gość

Alexia podeszła do niej i nadal patrzyła przed siebie - Kochałam - powiedziała - Była taki jeden, to była moja jedyna miłość. Był normalnym człowiekiem więc pewnie umarł. Ale przed tem odszedł ode mnie, sama nie wiem dlaczego - stwierdziła zamykając oczy

Amelia

-Zawsze zastanawiałam się jak to jest kochać.
Zamknęła oczy i staneła na samej krawędzi. Nie bała się tego że spadnie.
Wiatr był co raz mocniejszy. Amelia odwróciła się plecami do morza.

Gość

- To cudowne uczucie. Sama chciałabym się zakochać jeszcze raz - powiedziała i stanęła tak jak Amelia pozwalając by wiatr rozwiewał jej blond włosy