Klify

Melanie

Spojrzała na niego i złapała się pod boki.
Woda z jej włosów kapała na jej ciało, by potem wolno sunąć ku dołowi.

Jacob

- Nie jest ci zimno? - zapytał czując zimny wiatr uderzający o jego plecy. Nie czekając na odpowiedź walnął się na piasku i spojrzał w niebo.

Melanie

-A powinno mi być?
Spytała siadając koło niego.

Jacob

- No raczej... przed chwilą wyszłaś z wody, wieje wiatr i w ogóle... - starał się nie patrzeć w jej stronę. Wiedział, że od razu puściłby buraka.

Melanie

-Nie jest mi zimno.
Stwierdziła.
-Jesteś zły?

Jacob

Pokiwał przecząco głową po czym położył się. Wpatrzył się w jakąś leniwie poruszającą się chmurę.

Melanie

-Jesteś zły.
Stwierdziła.
-Idę po rzeczy. Przyniosę też twoje.
Podniosła się z ziemi
-może do to czasu ci przejdzie
mruknęła pod nosem.

Jacob

Mruknął coś tylko niewyraźnie nie patrząc na Mel.

Melanie

Ruszyła w górę klifu.
Po paru minutach była już na górze.
Miała ochotę na jeszcze jeden skok, ale nie chciała bardziej wkurzyć Jacoba.
zarzuciła więc na siebie koszulkę, a resztę wzięła w ręce.
Gdy dotarła znów do chłopaka, usiadła niedaleko i zaczęła rysować.
Nie ruszał się, idealny model.
Uśmiechnęła się do siebie w myślach kreśląc pierwsze kreski.

Jacob

Uff... To było ciężkie... Trudno było mu zapomnieć o pięknym, mokrym ciele Mel. Czuł, że robi mu się gorąco więc starał się myśleć o czymś innym. Wpatrzył się w chmurę starając się odgadnąć do czego jest podobna. Nawet nie zauważył, że dziewczyna wróciła.

Melanie

Po jakimś czasie, już praktycznie kończąc rysunek i zaczynając się nudzić spytała.
-Długo jeszcze będziesz się gniewał?
Coraz bardziej marzyła o tym, by się odezwał. A rysując go, mogła przy okazji podziwiać jego. Musiała przyznać że miał ładne ciało.
Tylko się nie zakochaj
Powiedział jakiś głosik w głowie.

Jacob

Głos Mel wyrwał go z zamyślenia. - Ale przecież ja się nie gniewam. - uśmiechnął się widząc, że dziewczyna narzuciła na siebie koszulkę. - Co tam rysujesz? - zapytał podnosząc się do siadu.

Melanie

-Mało interesujące rzeczy.
Powiedziała przyciskając blok do piersi.
-Masz, ubierz się i przestań mnie rozpraszać.
Powiedziała rzucając mu ubrania w twarz.

Jacob

Złapał ubrania jedną ręką. Wstał i zaczął się ubierać. Związał mokre jeszcze włosy w gumkę po czym przysiadł na piasku wpatrując się w morze.

Melanie

Rzuciła w niego ołowkiem, trafiając w ramię.
-Jak się nie gniewasz, to czemu tak milczysz. Rozgadasz się trochę, to pokaże ci co narysowałam.
Uśmiechnęła się.

Jacob

Złapał ołówek zanim w niego uderzył. - Nic nie mówię, bo nie chcę cie rozpraszać. - rzekł. - A śpiewać nie będę bo nie umiem. - wyszczerzył się.

Melanie

-rozpraszać w czym?
Spytała zdezorientowana.
-Oddaj ołówek, bo muszę coś poprawić.

Jacob

- Właśnie w tym. - rzucił jej ołówek. - W rysowaniu.

Melanie

-nie potrzebuję do tego skupienia.
Powiedziała nanosząc małe poprawki.
-To jak, powiesz mi coś jeszcze o sobie?

Jacob

Uśmiechnął się. - A co chcesz wiedzieć? O czarach ci niestety nie opowiem... Ale po za tym... - odsłonił zęby w uśmiechu. - Wal.

Melanie

-Szkoda, bo właśnie o to miałam zapytać.
Podrapała się ołówkiem po głowie.
-Podboje miłosne?
Spytała o pierwszą rzecz która przyszła jej do głowy.

Jacob

- Było ich kilka... nic nieznaczące... Nie warto nawet wspominać. - rzekł znudzony. - A twoje?

Melanie

-Było ich kilka... nic nieznaczące... Nie warto nawet wspominać.
Zaśmiała się cytując chłopaka.
-Pełno palantów, pustych gogusi i dresów. Więcej chyba mówić nie muszę. Ten, który wydawał się sensowny, odszedł gdy zdradziłam mu swoją tajmnice.
Uśmiechnęła się gorzko.
-Tak wiec o nim tez nie warto wspominać. Było minęło.

Jacob

- Masz gust, nie powiem. - zaśmiał się. - Gdyby cie kochał to by cie nie zostawił nawet gdyby się dowiedział, że jesteś jakąś kryminalistką. - czuł się jak jakiś psycholog. Zaśmiał się z siebie w myślach.

Melanie

-Ohh..
westchnęła.
-..to chyba coś gorszego niż kryminalistka.
Gdybyś wiedział...
-Ale może rzeczywiście nie kochał.
Powiedziała wzruszając ramionami

Jacob

Wstał, podszedł do Mel i usiadł przed nią. Bardzo blisko. Spojrzał jej w oczy. - Powiedz mi. Ciekawość mnie zżera. - przyznał się patrząc uparcie w oczy Mel.

Melanie

Miała wrażanie, jakby jego oczy ją hipnotyzowały.
-Umiem się zmieniać.
Powiedziała nieświadoma tego. Chwilę później zrozumiała że się wydała. Zakryła usta dłońmi. W końcu opuściła je zrezygnowana.

Jacob

Czy to możliwe?
- Zamieniać w co? - dopytywał coraz bardziej zainteresowany.

Melanie

Pokręciła głowa. Trochę włosów zatrzymało się na twarzy.
Odwróciła głowę w stronę morza by nie patrzeć w Te oczy.

Jacob

Złapał ją za podbródek by zwrócić jej twarz ku sobie. - Powiedz, proszę... - szepnął. Nie było mu już do śmiechu.

Melanie

Usta jej się zatrzęsły.
Nie chciała tego mówić, wiedziała co się potem stanie.
Wiedziała też, że nie odpuści.
- w Wilka.
Powiedziała tak cicho, że nie była pewna czy ją usłyszał.
Zaraz będzie po wszystkim
pocieszała sama siebie.

Jacob

Przez chwilę wpatrywał się w jej oczy lekko oszołomiony. Tak jak myślałem...
- Myślę, że powinnaś spotkać się z pewną osobą... - powiedział stanowczym głosem.

Melanie

Spojrzała na niego mało rozumiejącymi oczyma.
-Co?
Zapytała niezbyt inteligentnie.
To nie była reakcja jakiej się spodziewała.

Jacob

Wstał i podał dziewczynie dłoń. - Pokaż. Muszę się upewnić. - rzekł tonem nie znoszącym sprzeciwu.

Melanie

Spojrzała na niego oczyma pełnymi bólu.
-Odwróć się.
Powiedziała bezbarwnym głosem.
Gdy to zrobił rozebrała się szybko i po chwili w jej miejscu stał złoto-brązowy wilk.

Jacob

Odwrócił się i spojrzał na złoto brązowego wilka. Podszedł bliżej i poklepał Mel po łbie. Uśmiechnął się. - I wszystko jasne. Możesz się odmienić. - rzekł odwracając się.

Melanie

Nadal zdumiona zmieniła się i ubrała jak najszybciej możliwe.
Będąc już w bieliźnie i nie bawić się w resztę ubrań.
Usiadła na ziemi, czując że tak będzie bezpieczniej i spytała
-Ale jak to?

Jacob

- Za chwile o tym pogadamy, a teraz chodź. - powiedział podnosząc dziewczynę z ziemi.

Melanie

Podniosła się z ziemi podpierając o jego rękę.
Pozwoliła się prowadzić.
Po jakimś kawałku, przypomniała sobie o rzeczach.
-Wszytko zostało.
Pomyślała ze smutkiem o sowim rysunku.
-Wrócę się po nie, dobrze?

Jacob

- Byle szybko. - mruknął czekając na dziewczynę.