Klify

Leah

Omiotła klify obłąkanym spojrzeniem- Zamieszkajmy tu! -uśmiechnęła się. Mimo wszystko nie zawsze potrafiła być poważna.

Adam

Roześmiał się.
- Zbudujmy domek na skale,
z kart papierowych dom... - zanucił jakąś dziwną melodię.

Leah

Zaśmiała się słysząc jego 'piosenkę', po chwili uspokoiła się i patrząc wprost przed siebie, na wzburzone morze mruknęła- Achh.. duszo artysty... a może raczej artysto z duszą.. przepraszam za brak zrozumienia dla sztuki... Chwilowo mi nie idzie. -westchnęła.

Adam

Spojrzał na nią uważnie. Ostatnio trzymał się z dala od ludzi. Miał pewne braki w umiejętnościach socjalnych.
- Chcesz pogadać? - zaczął przypadkowo trącać struny. Nawet miało to jakieś brzmienie.

Leah

Położyła się obok niego na plecach ze spojrzeniem utkwionym w niebie, które tej nocy było wyjątkowo piękne.
-Mieszkasz od urodzenia w La Push? -zapytała nadal starając się w jakiś sposób dowiedzieć, czy Adam... jest jej 'bratem'.

Adam

Przypadkowa melodia rozwijała się.
- Nie. Przyjechałem ponad rok temu. Wuj tu mieszkał. Mark Steel. Tak naprawdę to nie mój wuj. Był przyjacielem mojego ojca. Przygarnął mnie. Ciężko było się tu odnaleźć
Nadal jest ciężko
- A ty? Mieszkasz tu od urodzenia?

Leah

Kiwnęła głową w odpowiedzi.
-Twój ojciec.... był stąd? -zadała kolejne pytanie.

Adam

- Podobno - odłożył gitarę - Nie znałem ojca. Matki z reszta też nie. Zginęli gdy byłem mały. Mark się mną zajął. A po tych kilkunastu latach stwierdził, że starość chce spędzić w rodzinnych stronach. I oto jestem - uśmiechnął się smutno - Wszystko ma swoją cenę. Za szczęście staruszka zapłaciłem swoim własnym - rzucił kamień poza granice skał, do wody.

Leah

-To znaczy? -spojrzała na niego z uwagą i na siłę z jaka wrzucił kamień do wody. Zwracała uwagę na każdy gest, który mógł utwierdzić ją w przekonaniu, że Adam jest wilkołakiem. Tak samo jak ona... i cała reszta.

Adam

- Zanim tu przyjechałem miałem dziewczynę. Annę. Była tu nawet raz. I wystarczyło. Zostawiła mnie dla jakiegoś gogusia z Atlantic City - rozmasował sobie kark - No i trochę mi chłopaki podokuczali...

Leah

-Chłopaki? - ostatnie słowa zostały w jej pamięci- Embry, Sam, Quil, Gaspard....? -wyrecytowała szybko, zapominając o tym, że facet właśnie opowiedział jej o swoich nieprzyjemnym miłosnym zawodzie.

Adam

- Między innymi... - pokiwał głową - tak samo jak Mark, stary Black i kilku innych. Twój ojciec zdaje się też dołożył coś od siebie. Że niby powinienem sobie przygruchać jakąś porządną dziewczynę z La Push - roześmiał się gorzko

Leah

-Naprawdę nie przekazał Ci tego w myślach? -zachichotała nerwowo.
-Całe życie zapewniał mnie, że nie bywa złośliwy... -westchnęła.

Adam

- W myślach? - spojrzał na nią dziwnie - Z całą pewnością powiedział mi to prosto w twarz. I według niego to był wyraz troski, a nie złośliwość.

Leah

Westchnęła. Najwidoczniej... Adam zdawał się być normalny.
-Mój ojciec to hipokryta... -zaśmiała się- Albo mnie... nie uważa za porządną... skoro nie mogłam utrzymywać kontaktów z facetami z La Push.

Adam

Adam najwyraźniej się rozluźnił.
- To ciekawe, ze nie wspominał o mnie. Ja nie jestem z La Push - mrugnął zawadiacko.

Leah

-Ale Twój ojciec był...- mruknęła- Wiesz... te legendy o wilkołakach i tak dalej....-rzuciła niby dla żartu, ale z cala podejrzliwością, którą się w niej zgromadziła oczekiwała jego reakcji.

Adam

Spiął się na jeden krótki moment. Niezauważalny.
- Tak znam te legendy - zaśmiał się - słyszałem je od dziecka. Ale... kto poza dziećmi w nie wierzy?

Leah

-Ja chyba ostatnio wierzę.... -mruknęła nerwowo bawiąc się dłońmi- Chyba ostatnio widziałam stadko wilków. Myślisz.... że potrafią porozumiewać się... wewnątrz swoich umysłów? To znaczy... znają swoje myśli?

Adam

- Spójrz wokół, Leah. To las. Nic dziwnego, że wilki łażą. - spojrzał na nią spode łba, ale przyjaźnie - Pytasz mnie czy wilki porozumiewają się telepatycznie? To zwierzęta. One nie myślą. One mają instynkt. Cholernie dobry instynkt. Lepiej nie wchodzić im w drogę.

Leah

Wbiła wzrok w trawę. Nie wiedziała jak to rozegrać.
-A gdyby istniały..... Chciał byś nim być? Wiesz taka akcja pt... "obudź w sobie zwierza..." -podniosła powoli spojrzenie.

Adam

- Znam sympatyczniejsze zwierzęta niż wilk... - mrugnął - która dziewczyna nie chciałaby dzikiego ogiera... albo całkiem sympatycznego misia do przytulania. A wilk? Wielkie kły, łazi po błocku, liniejące futro. Kto by toto chciał? - uśmiechnął się łobuzersko.

Leah

-Piękna przydługawa sierść... najczęściej brunatna... Stworzenie wyjące.. nie zawsze do księżyca... -mruknęła zerkając w gwiazdy.
-Więc piękne czy potworne? -spojrzała Adamowi w oczy swoim ciemnym, dzikim, wilczym spojrzeniem.

Adam

Zdębiał. Spostrzegł jej oczy. Zachodził w głowę jak to możliwe. Wyglądał jakby się czegoś przestraszył, ale zawsze miał taki wyraz gęby jak ktoś go zaskoczył.
- Wyją, hałasują i nie dają spać w nocy. A przydługa sierść jest niepraktyczna - obrócił wszystko w żart. - Skąd u Ciebie to zainteresowanie wilkami, co?
Co z nią? Przecież kobieta nie może być... Prawda?

Leah

Spuściła ponownie wzrok dając na wygraną.
-Ostatnio przeglądałam biblioteczkę Gasparda... -wzruszyła ramionami.

Adam

- Aaaaa.. To wiele tłumaczy. On ma całą masę tych bzdurnych książek - Adam pozornie się rozluźnił. W rzeczywistości wpatrywał się w Leah zmrużonymi oczami. Próbował rozgryźć co jest grane.
W oddali zawył wilk.

Leah

Nerwowo odwróciła głowę w kierunku, skąd dochodził głos. Zastanawiając się, czy to oby nie ktoś ze sfory...
-widocznie je lubi... -mruknęła cicho.

Adam

- Coś się stało? - zapytał niewinnie. Zauważył jej nerwowość. Poznał wycie Quilla. Pewnie się kłócił o coś z Embry'm.
- Nikt normalny nie zbiera takich książek...

Leah

-Mało NORMALNYCH ludzi mieszka w La Push...-mruknęła.
-I nic sie nie stało. Zastanawiałam się co... A raczej kto... tak wyje...- dodała.

Adam

- Wilk. Brzmiało to jak wilk - zachichotał - Interesujesz się nimi, a nie poznajesz wycia? - trącił ją lekko w nogę.

Leah

-Ejjj...-wymamrotała na znak protestu- Po prostu się jeszcze na tym nie znam, okey? -udała naburmuszoną.

Adam

Trącił ją ramieniem.
- No nie bocz się tak.

Leah

-Booo cooo? -wyjąkała- 'kolorowym lizakiem już mnie nie przekupisz... -zaśmiała się.

Adam

- Bo Cię potraktuję specjalnym atakiem DeLuka - mrugnął do niej.

Leah

-Przyłożysz gitarą, wyrwiesz mi włosy i zepchniesz z klifu? -zapytała śmiertelnie poważnie xD

Adam

- Gitarą?! - był absolutnie przerażony jej pomysłem - Bój się Boga, kobieto! Gitara jest jak kochanka. Trzeba o nią dbać! - pokiwał głową z niedowierzaniem - Z kim Ty się zadajesz, ze takie makabryczne pomysły miewasz?

Leah

-Ostatnio spędziłam cały dzień z Gaspardem.... i popołudnie z Embrym... -mruknęła jak winny na spowiedzi.

Adam

- Jeden don juan... drugi niedorozwój emocjonalny - spojrzał na nią z troską - Nie możesz sobie lepszego towarzystwa wybierać?

Leah

-Właśnie siedze z Tobą na klifie, gdybyś się nie zorientował...-obrzuciła go morderczym spojrzeniem, co w jej wykonaniu wyglądało dość zabawnie.

Adam

- To dopiero dzisiaj. Tego spustoszenia jakie Ci wyrządziło tych dwóch - pokiwał głową - to nieodwracalne...