Plaża

Alan

- 2 tygodnie? - spytał i spojrzał na nią takimi oczkami że musiała się zgodzić. Kciukiem lekko głaskał jej dłoń

Melanie

zastanowiła się trochę jedną dłonią przeczesując włosy.
-dwa dni.
powiedziała, a co nie ugnie się. xD

Alan

-Dwa tygodnie. Zauważ, że ja nie będę mógł mówić przez 12 godzin jeśli wygrasz - Chyba, że wolisz te 2 dni zamienić na 1 noc - uśmiechnął się łobuzersko

Melanie

klepnęła go ręką przez głowę.
-żadnego seksu powiedziałam.
spojrzała na niego.
-sam tego chciałeś-jeden dzień.

Alan

Jęknął cicho.
- No Mel...zlituj się nade mną - pokazal jej język.
- Zero seksu i jeszcze nie chce mi jednego dnia więcej poświęcić - mruknął sobie pod nosem niby niezadowolony

Melanie

pokręciła głową.
-zero litości.
powiedziała.
-a co mi tam, niech będzie. Dam ci 1,5 dnia. i tak przegrasz.
uśmiechnęła się do niego

Alan

- Zobaczymy - przeciął ich ręce drugą dłonią i puścił jej rękę.
- Wychodzimy z wody bo mi się przeziębisz - wziął ją na rece i wyniósł z wody. Okrył swoją koszulkę. Pozbieral ich ciuchy a potem polazł w stronę domu.

// dom Rinerów, oboje, zacznij xD

Gość

Gość

-Tak-powiedziała Lucy, chociaż nie była tego pewna. Właściwie to niczego nei była pewna. Sama nie wiedziałą, gdzie się najlepiej czuje. Chyab nie było takiego miejsca. Dobrze, że wie kim jest. xD
-A więc muszę odwiedzić kiedyś las.-stwierdziłą. Kto wie, może własnie pokocha las?

Gość

Wzruszyła ramionami bezradnie
- jak za pierwszym razem go nie pokochałaś, to wątpie, że teraz doznasz takiego olśnienia - stwierdziła, zerkając na nią, potem przenosząc wzrok ponownie na morze
- Robisz w ogóle tu coś konkretnego? -spyała po chwili, zmieniając temat.

Gość

-Konkretnego? Jeśli mieszkanie można nazwać czymś konkretnym.-stwierdziła. -właściwie to uciakłam od zgełku wielkiego miasta. A Ty?-zapytała.

Gość

- Podobnie, nie mam większego celu ... - przytaknęła, zastanawiając się chwilę. Przecież nie powie, że zatrzymała się tu, bo wiedziała, że może spotkać pobratymców...
- Podróżuję i narazie planuję tu na dłużej zostać - dodała. Chwilę jeszcze szły przed siebie w ciszy, jednak Lor załapała, że powinna się zbierać
- Muszę już lecieć, mam nadzieję, że się jeszcze spotkamy - powiedziała, przystając
- Nawet jak nie, to zadzwoń - powiedziała po chwili, wyciągając karteczkę z numerem i dając ją dziewczynie - do zobaczenia - pożegnała ją z uśmiechem i ruszyła szybszym krokiem w swoją stronę.

/dom Lorelei

Gość

Wzięła karteczkę od dzieczyny.
-Pa - powiedziała tylko i odprowadziła ją wzrokiem. Kiedy dzieczyna zniknęła z jej pola widzenia Lucy usiadła na piasku i zaczęła wpatrywać się w horyzont.

Gość

Posiedziała tak jeszcze jakiś czas po czym postanowiła wrócić do domu.

/Obrzeża miasta|ulica

Melanie

/klify

weszła z wody i po przejściu kawałka położyła sie plackiem na plechach.
Oddychając miarowo, czekała aż adrenalina z niej ujdzie.

Anthony

| Klify

Czuł jak jego oddech zaczyna powoli spowalniać, a jego stopy są pieszczone przez przyjemny ciepły piasek. Położył się obok dziewczyny.
- To było wyjebiste! - zaklnął. Niemal zapomniał o tym po co tu przyszedł.

Melanie

Zaśmiała się lekko.
-właśnie miałam zapytać Cię, jak tam Twoje wrażenia.
powiedziała zamykając oczy i czując wiatr nów na swoim ciele.
Tak, na początku myślała, że przyjazd tu był złem koniecznym teraz jej się podobało.

Anthony

- Czytam ci w myślach - zauważył, pozwalając sobie na lekki sarkastyczny uśmieszek. Przymknął na chwilę oczy i stanął przed nim dziwny obraz. On stojący na krawędzi klifu i trzymający za rękę jakąś średniego wzrostu ładną brunetkę. Dziewczyna jest do niego bardzo podobna. Potem skaczą w dół. Chłopak szybko otworzył oczy. Jego siostra.

Melanie

Znów usiadała po turecku i twarzą ustawiła sie do wiatru.
Z zamkniętymi oczami czuła na twarzy wiatr.
-może przestanę myśleć.-powiedziała cicho i spokojnie

Anthony

Leżał tak patrząc niewidomym wzrokiem w niebo. Ułożył ręce za głową, by mieć jakieś podparcie.
- Kiedy odkryjesz jak to zrobić daj znać - mruknął. Obraz, który go przed chwilą nawiedził nie dawał mu spokoju.

Melanie

Uśmiechnęła się lekko
-chyba nie da rady
powiedziała tak cicho, że ledwie dosłyszalnie.

Anthony

Może i nie widział najlepiej, a słuch miał bardzo dobry. Tak czy siak usłyszał jej słowa i wygiął usta w coś co miało przypominać uśmiech.
- Szkoda. Zycie jest do dupy - stwierdził.

Melanie

Wzruszyła ramionami i dodała
-a potem się umiera.
z Zamkniętymi oczyma wsłuchiwała się w fale i wiatr.
a potem dodała jeszcze ciszej.
-choć nie wszyscy.
wiedziała bowiem, że jeśli chce może zostać nieśmiertelna

Anthony

Podniósł się do siadu i spojrzał na Melanie przekrzywiając głowę na bok.
- Nie wszyscy? - spytał, słysząc wyraźnie ostatnie zdanie. Czy ona wiedziała o wampirach i wilkołakach!?

Melanie

Wyrwała się z zamyślenia, nie była świadoma, że powiedziała to na głos.
Odwróciła się w jego stronę i spytała.
-słucham?

Anthony

- Co miałaś na myśli, mówiąc, że nie wszyscy umierają? - spytał, przeszywając ją uważnym spojrzeniem. Jego wzrok był niczym rentgen.

Melanie

Zmieszała się trochę, wiedząc że palnęła głupotę.
-no wiesz-zaczęła szukając w głowie jakiegoś sposobu rozwiązania tej wpadki-wierzę w reinkarnację, więc dla mnie śmierć jest nowym początkiem.
powiedziała, zastanawiając się, czy to w ogóle brzmi wiarygodnie

Anthony

Pokręcił nieznacznie głową. Nie wierzył jej.
- To nie ma nic wspólnego z reinkarnacją i dobrze o tym wiesz - powiedział, nie odrywając od niej wzroku. Skąd wiedziała o nadprzyrodzonych istotach? Była jedną z nich? Ee. Na wampira nie wygląda - stwierdził.

Melanie

Westchnęła i wzruszyła ramionami.
-niech będzie, że wiem.A ty skąd wiesz?
spytała. Wampirem nie był żadne nie ają tu wstępu, wilkiem też nie, bo by to wyczuła więc?
Człowiekiem prawdopodobnie też nie

Anthony

- Wiem o czym? - spytał, choć zbyt dobrze znał odpowiedź. Chciał się po prostu upewnić. - A no.. mam swoich informatorów.

Melanie

-Informatorów mówisz?
Spytała marszcząc brwi.
-jak to o czym o tym o czym ja wiem-powiedziała, bawiąc się w te gre słowną. Nie zamierzała mówić tego na głos.

Anthony

- Ta. Informatorów - mruknął, wzruszając ramionami. Jeszcze przed nikim nie przyznał, że był zmiennokształtnym, więc dlaczego teraz miałby to zrobić?
- Myślisz o tym co ja mysle, ze ty myslisz, ze ja wiem?

Melanie

Spojrzała na niego, dalej chciał się bawić w te gry słowne.
Zamknęła znów oczy oddając się wiatrowi.
-myślę, że myślimy i mówimy o tym samy, ale pewnie i tak żadne z nas nie powie tego pierwszym
Dodała czując wiatr na policzkach

Anthony

- Pewnie tak ... - stwierdził, wzruszając ramionami. On napewno nie przyznałby tego pierwszy. Nigdy w życiu.
- Więc kim jesteś... ? - spytał. - Bo zakładam, że nie zwykłym śmiertelnikiem...

Melanie

-ja mogłabym założyć to samo.
powiedziała odwracając się do niego i spoglądając na niego.
-może zaczniesz od przedstawienia się i powiedzenia czegoś o sobie, zanim zaczniesz żądać tego od innych0-spytała uprzejmie.

Anthony

- Anthony de Silva, na tych klifach zginęła moja siostra - tak jak chciała się przedstawił. Teraz jej kolej. Łudził się, że powie mu nieco więcej o sobie, a tymbardziej, że zdradzi mu swoją tajemnicę.

Melanie

Spojrzała na niego.
-Melanie Tenshi-przedstawiła się.-moja kuzynka prawie zginęła na tych klifach.
Myślał, że ona powie mu cos, podczas gdy on siedzi jak zaklęy?
Niedoczekanie

Anthony

No to jednak się przejechał. Nie powiedziała mu żadnej interesującej go informacji. Westchnął ciężko.
- Latałaś kiedyś w powietrzu? - spytał ją od tak. Niech się chociaż domyśla.

Melanie

-W powietrzu?-spojrzała na niego ciekawie,
Czyżby..?
zamyśliła się na chwilę.
-nie, raczej nie.
powiedziała patrząc na niego.
-a ty?-spytała

Anthony

- Ja tak. Robię to prawie codziennie - uśmiechnął się, widząc jej reakcje. Była nieco zdezorienotwana. Czyżby nie słyszała nic o zmiennokształtnych?