Plaża

Melanie

spojrzała na niego, a potem załapała.
Jakaś zasuwka w jej mózgu zadziała.
-Zmiennokształtny
powiedziała, patrząc na niego z lekkim uśmiechem
w końcu znała Zooney, tylko ona zmieniała się w kota.

Anthony

- Bingo! Wygrałaś właśnie główną nagrodę! - powiedział sarkastycznie, naśladując ton prezentera telewizyjnego. - A ty? Kim ty jesteś? - spytał, patrząc w jej stronę. Naprawde był tego ciekaw. Wampir odpadał, wikołak? Ale czy wilkołakami nie zostawali tylko mężczyźni?

Melanie

-a co jest główną nagrodą?-spytała ciekawa.
Znów się odwróciła twarzą do wiatru.
-wilkołak-powiedziała po prostu

Anthony

- Satysfakcja - uśmiechnął się i opadł gołymi plecami na ciepły piasek. - Myślałem, że przemiana zachodzi tylko u mężczyzn.. - zauważył. - No chyba, że jesteś facetem - zmarszczył brwi i parsknął krótko śmiechem.

Melanie

Zaśmiała się.
-jasne, te cycki to sztuczne są i kazałam się wykastrować
powiedziała i spojrzała na niego.
-jak widzisz, nie tylko u facetów.

Anthony

Zmierzył ją wzrokiem i zatrzymał się na jej piersiach. No co? Sama mu kazała. Rzeczywiście była stuprocentową kobietą. Westchnął ciężko, znowu kładąc się na piasku. - Ale jak to możliwe? - zmarszczył brwi, nie mogąc tego pojąć. Kobieta wilkołak?

Melanie

Zamyśliła się na chwilę, a potem wzruszyły ramionami.
-Sama tego nie wiem.
Przyznała poprawiając sobie włosy
-Mój ojciec był wilkołakiem, nie myślałam, że i ja nim będę.

Cassie Ordian

/ MDNP

Położyła się na piasku kuląc uszy. Jasne oczy wlepiła w rozbijające się w oddali fale.
Słyszała. Wszystko słyszała. O Dei a Embry zachował się jak dupek. Dea była zła ale to przecież nie jej wina. Wyglądała wtedy jak, jak... wiedźma. Pisnęła zwijając się w kłębek.

Anthony

Melanie

Zastanowiła się chwilę i przeczesała dłonią włosy.
-Posiadamy możliwość szybkiej samoregeneracji-powiedziała, skoro wiedział że istnieją to i mógł coś o nich wiedzieć.-właściwie złamana ręka zrasta się w przeciągu paru godzin do dnia.
Spojrzała na niego
-nigdy nie próbowałam, ale tak mówią

Anthony

- Ehh - mruknął. Czemu zmiennokształtni mają zawsze najgorzej? Nawet nie mogą żyć wiecznie. - A możecie przemianiać ludzi tak jak wampiry ? - pytał z czystej ciekawości.

Melanie

Pokręciła przecząco wołgą.
-to czym jesteśmy dziedziczymy wraz z genami
odpowiedziała, uzupełniając jego informację.'

Anthony

- Czyli nie mogłabyś mnie przemienić? - spytał czysto teoretycznie.

Melanie

Zaśmiała się i pokręciła głową
-wątpię.
powiedziała znów zamykając oczy i wystawiając twarz do wiatru.

Anthony

- Szkoda - mruknął pod nosem i przymknął oczy. Gdyby był wilkołakiem najchętniej nie zmieniałby nigdy swojej postaci. Teraz też może z tym wyjątkiem, ze nigdy nie będzie wieczny.

Melanie

Popatrzyła na niego i spytała.
-szkoda?-dało się słychać w jej głosie lekkie niepowierzenie

Anthony

- Ta. Szkoda - powtórzył. - Dlaczego cie to dziwi? Bycie wilkołakiem to pewnie świetna sprawa.

Melanie

Skrzywiła się.
Warknęła na niego cicho, tak po wilczemu.
-wątpię-powiedziała siadając po turecku-musisz się kontrolować bo jeśli za bardzo się wkurzysz bum, i już jesteś wilkiem.Oczywiście masz też świadomą możliwość przemiany, ale jednak zawsze istnieje to ryzyko.
Westchnęła sobie.
-poza tym, gdy jesteś wilkiem cała sfora ma dostęp do wszystkich Twoich najskrytszych myśli.

Anthony

- U mnie też jest ryzyko.. - mruknął. - Ale dostęp do najskrytszych myśli!? - wytrzeszczył oczy. - Dobra, masz rację. Wole być krukiem.

Melanie

wytrzeszczyła oczy.
-Kurkiem?-spytała.
Zastanowiła się chwilę.
-myślałam, że zmieniacie się tylko w czteronożne stworzenia.
Wyznała.
Tak naprawdę myślała właściwie tylko o kotach, ale to pominęła.
pokiwała głową.
-wszystko o czymkolwiek myślisz słyszą-potwierdziła-nawet jeśli przypominasz sobie upojną noc, albo inne tego typu rzeczy

Anthony

- No jak widać jestem wyjątkowy - uśmiechnął się, podnosząc się do siadu. - To naprawdę zrypanie - przyznał. Nie chciałbym, żeby ktoś wiedział o jego fantazjach.

Melanie

Zaśmiała się.
-po jakimś czasie potrafisz już myśleć o tym, o czym chcesz.
Spojrzała na nego
-choć czasem się coś wymsknie
Znów wystawiła twarz do wiatru.
-choć to słyszenie myśli, jest przydatne nam do kontaktu

Anthony

- Chciałbym móc myśleć o czym chce - powiedział, bo od jakiegoś czasu nawiedzały go nieproszone myśli. - Znałaś stąd jakąś Myriam? - spytał.

Grayam Wolf

/ulica

Gray wszedł na plażę. Nadal miał Lor na ramieniu. Zdjął buty. Wszedł kawałek w wodę.
- Umiesz pływać? - spytał wesoło i zdjął ją z ramion. Trzymał ją teraz na rękach. W oczach miał wesołe kąciki.

Gość

/ulica

Patrzyła 'od tyłu' na to, co robi. Z początku, ucieszyła się, na widok plaży, ale gdy znaleźli się w wodzie, jej usmiech zrzedł.
- Gray, nie mam stroju - powiedziała, patrząc na niego podejrzliwie. Oplotła rękami jego szyję, nie zamierzając sie puszczać ani o milimetr
- Nie wrzucisz mnie, pawda? - spytała retorycznie ze słodką minką.

Grayam Wolf

Zastanowił się.
- Ja sądzę nie puścisz tak? - spytał unosząc do góry jedną brew. Miał plan nawszelki wypadek. Zrobił malutki krok do tyłu

Gość

- Tak - przyznała, z cwanym uśmiechem. Niepokoił ją jednak jego wyraz twarzy, który z pewnością coś ukrywał. Nie sądziła, aby tak szybko odpuścił.
- możesz mnie tu postawić, nie jest głęboko - zaproponowała niepewnie
- Ale postawić - powtórzyła, podkreślając ostatnie słowo.

Grayam Wolf

Uśmiechnął się cwanie. Zdjął jedną ręką koszulkę i rzucił ją na brzeg. Uśmiech nie znikał z jego twarzy. Spodnie i tak miłał już trochę mokre więc olał to. Spojrzał jej w oczęta. Zrobił kilka kroków dalej. Woda się gała mu teraz do pasa.
- A teraz puścisz mnie? - spytał i wyszczerzył się.

Gość

- Nieee - zaprzeczyła z przekorą - naprawdę chcesz, żebym się zmoczyła? - spytała, niby to z ciekawością. Sama niezbyt była przkonana do zmoczonej spódniczki i luzki... Nadal więc trzymała się go kurczowo, nie zamierzajac puszczać.

Grayam Wolf

Uśmiechnął się cwanie.
- Możliwe że taak - powiedział wesoło.
- Skoro nie chcesz po dobroci - powiedział wesło i wszedł jeszcze kawałek. Zdjął jej buty i wrzucił na plażę. Uśmiechnął się cwanie i uucnął w wodzie. Lor też, obowiązkowo wzraz z nim xD Po chwili gdy była cała mokra wynurzył się.

Gość

Nie wierzyła dopóki rzeczywiście nie znalazła się w wodzie. Zmrużyła oczy, wbijając je w jego tęczówki uparcie. Czuła, jak cała obcieka wodą. Teraz już nic jej nie przeszkadzało.
- No to po wszystkim - mruknęła, poruszajac brwiami i puściła się, jednocześnie wyswobodzacjąc się z jego uscisku. Zanurzyła się ponownie, tym razem z własnej woli i odpłynęła kawałek, stając tam gdzie wodę miała prawie po szyję
- O to panu chodziło? - spytała, unoszac brew ze śmiechem.

Grayam Wolf

Zaśmiał się i podpłynął do niej.
- Nie do końca - powiedział wesoło i ochlapał ją wodą.

Gość

Oczywiście nie zdążyła się uchylić, więc odgarnęła mokre włosy do tyłu, które spłynęły jej swobodnie po plecach. W duchu gratulowała temu, kto ynalazł wodoodporny makijaż...
Zanurzyła się, wypływajac za nim, na płytszej wodzie, poniżej już pasa
- Już i tak mi podpadłeś - oświadczyła mu, lecz groźny ton niczego nie dał, bo zepsuł go rozbawiony uśmiech.

Grayam Wolf

Uśmiechnął się wesoło i zanurkował. Podpłynął pod nią i złapał ją za nogi. Popłynął do przodu tak że dziewczyna pięknie upadła Smile

Wypłynął koło brzegu i wyszedł z wody. Podszedł do ich butów i ciuchów. Zdjął spodnie i powiesił je na drzewie.

Gość

Znowu to samo. Ponownie wynurzyła się, stajac na równe nogi, ale nie mogła sobie 'oddać', bo chłopak zdążył wyjść z wody. Prychnęła pod nosem i ruszyła w jego strone powoli.
Domyślała się, że całe mokre ubranie uwydatnia o wiele więcej, niżby chciała, ale nic po sobie nie pokazywała.
- I co ja mam z tobą zrobić teraz...? - psytała jakby siebie z małym uśmieszkiem pod nosem.

Grayam Wolf

Zamyślił się.
- Wielbić, wychwalać, podziwiać... oczywiście mnie - powiedział wesoło i zaśmiał się. Stanął Obok niej i uśmiechnął się delikatnie. Mokra wyglądała o wiele bardziej .... ponętnie...A on jako znawca kobiet wiedział coś o tym Smile

Gość

Uśmiechnęła się zadziornie, obserwując jego wzrok
- Coś nie tak...? - spytała z tym samym wyrazem twarzy, widzac, jak się jej przyglada. To była w całości jego wina, że teraz znajdowałą sie w takim stanie.. ale on chyba w przeciwieństwie do brunetki nie żałuje... xd

Grayam Wolf

- Nie. A co ma być nie tak? - spytał i uśmiechnął się słodko. Spojrzał w niebo... Nie było zbyt ciepło.
- Nie jest Ci zimno? - spytał z normalnym wzrokiem.

Gość

Postanowiła nie odpowiadać, bo zauważyła, ze tym krótkim pytaniem doprowadziła go trochę do porządku. Z drugiej strony, aż tak jej to nie przeszkadzało.
- Dosyć - mruknęła, wzruszajac ramionami, które mimowolnie trochę nią wstrząsnęły. Potarła ręką o drugie przedramie i oparła sie plecami o drugie drzewo, podginajac w kolnie nogę
- Ty jesteś w gorszej sytuacji - stwierdziła z uśmiechem, taksując go bez skrępowania wzrokiem.

Grayam Wolf

- Tak? a to niby czemu? - spytał wesoło. Nadal stał w tym samym miejscu.
- I po co się kąpałaś? Chora będziesz - powiedział żartem