Plaża

Melanie

-mogę popytać jak chcesz?
zaoferowała się.
spojrzała na niego i zaśmiała się lekko.
-mnie nigdy nie jest zimno. Mam wyższą temperaturę niż normalnie ludzie.

Anthony

- Nie, nie trzeba - powiedział, gdy tylko skończyła. Nieco się do niej przybliżył. Poczuł ciepło emanujące z jej ciała. - Rzeczywiście - mruknął. - Jak przenośny grzejnik.

Melanie

Roześmiała się, już nie raz słyszała takie porównanie
Zmieniła pozycję tak, że siedziała teraz opierając się plecami o jego plecy.
-zmarzlak.
powiedziała z lekkim uśmiechem na ustach.
odchylając głowę do tyłu i opierając ją o niego

Anthony

Nie przeszkadzało mu, że się do niego zbliżyła. Zwykle unikał takiego kontaktu z prawie nieznanymi ludźmi, ale ta sytuacja wydawała mu się inna. Nie chciał jej odtrącać, tak jak to zrobił ze wszystkimi ludźmi w okół siebie. Poczuł na swoich plecach przyjemne uczucie ciepła i uniósł lekko kąciki ust.
- Grzejnik - odparował jej.

Melanie

Zaśmiała się i pokręciła głową, przez co kosmyki jej włosów pewnie przejechała po jego nagim ciele.
-przynajmniej nie muszę nikogo wykorzystywać by się ogrzać-odparowała

Anthony

Poczuł jak jej włosy łaskotają mu skórę.
- Przynajmniej nie muszę nikogo wykorzystywać, by się ochłodzić.

Melanie

Roześmiała się lekko.
-ja się nie ochładzam, tylko ciebie ogrzewam
powiedziała nadal się z nim drocząc.
-mnie dostatecznie chłodzi wiatr.
powiedziała i właściwe miała racje. siedziała w samym stroju i nie było jej zimno. Wręcz przeciwnie. Ciepło, a zimny wiatr przyjemnie muskał jej skórę.

Anthony

- Jak widać nie dość dostatecznie, bo ciągle się o mnie opierasz - zauważył.

Alan

// chata Sary
Dotarł na plaże i zauważył Mel i jakiegoś gościa. Dziewczyna opierała się o niego co mu się nie spodobało. Po cichu podszedł do nich i stanął na przeciwko Mel z rękami w kieszeni.
- Cześć - burknął pod nosem

Melanie

-Żeby ci nie było zimno-powiedziała lekko z niedowierzaniem, że nadal się z nią kłóci.
Nagle wyrósł przed nią Alan
-Alan!-powiedziała z lekkim uśmiechem, podniosła się i dała mu całusa w policzek, stając przy tym na palcach by sięgnąć.
usiadała z powrotem na piasku opierając się na powrót o Antka.
-ogrzewam go trochę.
powiedziała nadal się uśmiechając

Alan

Stał niewzruszony kiedy dała mu buziaka w policzek. Ogarnął ich jeszcze raz spojrzeniem i zaśmiał się nerwowo.
- Fajnie być ogrzewanym przez czyjąś dziewczynę nie? - prychnął do chłopaka, którego pierwszy raz widział na oczy. On już miał swoją teorię na ten temat i nie dotyczyła ona zwykłego ogrzewania. Był po prostu zazdrosny

Anthony

Zmierzył wzrokiem chłopaka. Nawet nie słyszał jak się zbliża. Niezły jest - stwierdził. Wyciągnął do niego dłoń. - Tony - powiedział tylko.
- Nie słuchaj jej. To ja ją ochładzam - uśmiechnął się i wstał z piasku. Otrzepał nogi. - To ja może pójdę po moje ciuchy...
I już go nie było.

Melanie

Podniosła się.
-na razie Tony-powiedziała za nim.
po czym spojrzała na Alana z wyraźną złością.
-Fajnie być ogrzewanym przez czyjąś dziewczynę?-zapytała cytując go

Alan

Wzruszył ramionami.
- No co? Dobrze widziałem - warknął zły. Patrzył jej w oczy dalej trzymając ręce w kieszeniach. Był zły, wściekły.Sam nie wiedzial czy na nią, na niego czy na siebie samego, że znów zaczyna kłótnie

Melanie

Położyła dłonie na gołych biodrach i spojrzała na niego.
-dobrze widziałeś co?
Spytała też nie spuszczając z niego wzroku tylko wpatrując się w niego wyczekująco.

Alan

Podszedł do niej dość blisko.
- To, że się do niego przytulałaś w pewnym sensie - wywrócił oczami. Założył ręce na piersi.
- Co robiliście ? - spytał oczekując odpowiedzi

Melanie

Wywróciła oczyma
-chyba masz coś nie tak z głową
powiedziała odwracając się i ruszając w stronę wejścia na klify.
-poza tym, nie zamierzam ci się tłumaczyć.
powiedziała, twardo obstawiając przy swoim.

Alan

Poszedł za nią i odwrócił ją w swoja stronę. Trzymał ją za ramie mocno ale tak żeby nie zrobić jej krzywdy. Wyraz jego twarzy złagodniał i westchnął cicho.
- Melanie, nie złość się - pogłaskał ją po policzku. Uśmiechnąłs ię do niej swoim najpiękniejszym uśmiechem

Melanie

-ugghhh.
wydała z siebie bliżej nieokreślony dźwięk brzmiący mniej wcięcej tak.
Westchnęła i spojrzała na niego.
-hamuj się czasami
powiedziała wchodząc na klify.

/zacznij na klifach

Anthony

Włożył na siebie jeansy, błękitną koszulkę i szarą bluzę. Od razu zrobiło mu się cieplej. Wsadził ręce do kieszeni i rozejrzał się po otoczeniu po raz ostatni. Melanie i towarzyszącego jej wysokiego bruneta już nie było. Upewniając się, że nikogo nie ma już w pobliżu zamienił się w dużego czarnego kruka i poleciał przed siebie.

| Pizzeria "Don Carlo"

Lily

// leśniczówka M.

Szli spacerkiem na plażę trzymając się za ręce.
- Lubisz plażę czy wolisz las? - spytała zakładając włosy za ucho bo wiatr je lekko rozwiewal

Andrew

- Wolę plażę. Las wygląda tak samo. Morze, nigdy. Nigdy nie zobaczysz tego samego układu fal rozbijających się o brzeg. Nigdy woda nie będzie wyglądała tak samo.
Uśmiechnął się do niej ciepło.
- Choć las też jest dobrym miejscem.

Lily

- nie lubię lasu. W dzień niby jest taki piękny a w nocy czai się tam wiele różnych dziwnych i strasznych zwierzaków - westchnęła z uśmiechem.
- A plaża...uwielbiam plażę od małego - uśmiechnęła się ciepło na to wspomnienie

Andrew

- Strasznych zwierzaków? Co w lesie jest straszne?
Uniósł brew, patrząc na nią. Uśmiechnął się.
- Tak...plaże są cudowne. Przepiękne. Ale tu chodzi o morze.

Lily

- no różne stworki - zaśmiała się - wilki,dziki o ile tu żyją, nawet jakieś lisy - wymieniała po kolei co jej wpadnie do głowy. pogłaskała go delikatnie jakby niepewnie kciukiem po dłoni.
- A Ty nie boisz się lasu? - przekrzywiła zabawnie główkę

Andrew

- Te zwierzęta nie są straszne.
Roześmiał się.
- To jest najbezpieczniejsze, co może cię tu spotkać, wiesz?
Spojrzał na nią.
- Nie boję się lasu...to mój dom.

Lily

- Są straszne. pomyśl tylko,że taki wielki wilk nagle wychodzi Ci zza drzewa - wzdrygnęła się - i potem się rzuca na Ciebie - przytuliła poczliczek do jego ramienia.
- nie wiem ale mnie oświeć

Andrew

- Wilki to raczej potulne zwierzęta...uwierz mi.
Uśmiechnął się szeroko.
- No nie wiem...może na ten przykład wampiry?
Skrzywił się na samą myśl smrodu tych pijawek. Niemalże nie splunął.

Lily

- Wampiry? - zrobiła zdziwioną minę - błagam...nie żartuj sobie ze mnie. Wampiry nie istnieją - zaśmiała się trochę nerwowo.
- A wilki przecież są dzikie i mają wielkie zęby - powiedziała mu swoje skrócone wyobrażenie wilka

Andrew

- Od jak dawna tu mieszkasz?
Spojrzał na nią. Nie mógł uwierzyć, że ktoś kto mieszkał w La Push nie słyszał o tym, że mieszkają tu te śmierdzące pijawki. I że jest ich co raz więcej.
- Wilki naprawdę są nie groźne...Prawie jak psy.
Nie lubił tego porównania, ale z reguły uspokajało.

Lily

- Jakiś niecały miesiąc - uśmiechnęła się. Marianne nie mówiła jej o takich sprawach. Wiedziała tylko,że Lex był jakimś zmiennokształtnym i to wszystko.
- Mimo wszystko chciałabym kiedyś zobaczyć takiego wilczka

Andrew

- Wilczka, co?
Uśmiechnął się lekko.
- Na pewno są lepsze od nietoperzy...one śmierdzą.
Stwierdził cicho, krzywiąc się.
- Może kiedyś zobaczysz wilczka, kto wie. Czasem się tu pałętają.

Lily

- Ale że tak same chodzą po La Push? - spytała z lekkim niedowierzaniem i spojrzała na niego czy aby na pewno sobie nie żartuje.
- Skąd wiesz jak pachnie nietoperz. Może pachnieć bardzo ładnie - zamyśliła się na chwilę

Andrew

- Znaczy...tak sądzę.
Podrapał się zakłopotany po głowie.
- No tak, chodzą same. To rezerwat, nie wolno polować.
Wyjaśnił. No, grozo, jakby sobie polowanka na wilki tu urządzali, to co drugi mieszkaniec miałby ubaw że hej!

Lily

- To od dzisiaj będę uważała bo jeszcze po drodze do sklepu wpadnie na mnie takie bydle - oczywiście bydle nie było w jakimś złym tego słowa znaczeniu.
- Widzisz często wilki?

Andrew

- Bardzo często.
Uśmiechnął się wesoło.
- Nawet nie możesz sobie wyobrazić jak często.

Lily

- Fajne są? Groźnie wyglądają? - oczywiście jak to Lily miała mnóstwo pytań na sekundę.
- Skoro one tu nie są takie straszne to będę się za nimi rozglądać - uśmiechnęła się szeroko kiedy spacerowali po plaży

Andrew

- Fajne...wyglądają groźnie, ale potrafią być miłe.
Usmiechnął się.
- Dobrze,szukaj ich...może kiedyś zobaczysz

Lily

- Znając moje szczęście to pewnie akurat ja ich nie zobaczę - wywróciła oczami z uśmiechem.
- Chodzisz tu do szkoły?

Andrew

- Chodziłem.
Uśmiechnął się lekko.
- Zobaczysz...dużo ich tu żyje. Może kiedyś ci je pokażę.
Spojrzał na morze.