Plaża

Embry

Objął ją mocno.
- Nie możesz zamarznąć -zaśmiał się i wciągnął jej zapach.

Evan Craven

- Wcale nie musisz go znać... - powiedział patrząc na morze.
Wywrócił oczami kiedy kątem oka zauważył jak chłopak przytulił Nad. - Nie zgnieć jej napaleńcu. - mruknął obojętnym tonem nie odwracając do nich wzroku.

Nadine

- Jesteście jak małe dzieci... - pokręciła głową. Odsuneła się od Embry'ego i wstała, patrząc z góry na chłopaków, gdy siedzieli. - Zachowujecie się jakbyście byli zazdrośni. O co, do cholery? - oburzyła się. Nie miała zamiaru patrzeć, jak na siebie warczą.

Evan Craven

- Czego się bulwersujesz? - rzucił jej rozbawione spojrzenie.
- Pewnie o Ciebie. -zaśmiał się. Poprostu nie podobało mu się w jaki sposób chłopak patrzył i dotykał jego koleżankę. Nie był zazdrosny...Nigdy nie był o nikogo zazdrosny..To nie w jego stylu.

Nadine

- Bo mnie to denerwuje - prychnęła i usiadła na piasku znów. Przymknęła powieki i starała się uspokoić. Nie chciała, aby którykolwiek był o nią zazdrosny. A jak się żarli o to, że ją przytulają, to coś tu jej nie pasowało. Rzuciła smutne spojrzenie Evanowi. On ją znał dłużej i mógł wywnioskować, że po prostu Nad czuje się niezręcznie. Myślała, że może ją coś połączyć z Embrym, ale ten już sobie wpoił Deę... To było dla niej najbardziej dołujące. A Evan od zawsze był jej przyjacielem i też chciała być bliżej niego.

Evan Craven

Wywrócił lekko oczami. - Mnie też wiele rzeczy denerwuje. I co? I nic. - wychylił głowę do przodu żeby mieć lepszy widok na twarz Nad. Położył jej rękę na ramieniu. - Ej no...Maleńka nie denerwuj się.. - uśmiechną się delikatnie.

Nadine

Maleńka... Tylko Evan tak do niej mówił. Bez słowa wtuliła się w jego ramię, nie chcąc już dłużej marznąć.
- Po prostu nie warczcie na siebie. I będzie dobrze - zapewniła chłopaków. Otarła szybko łzę, bo nie chciała się mazać. Czasami jednak uczucia były silniejsze od niej.

Evan Craven

Westchnął cicho i objął Nadine ramieniem.
- Dobra, dobra, będę...grzeczny - powiedział krzywiąc się komicznie przy ostatnim słowie - A teraz proszę o śliczny uśmiech. - sam wyszczerzył zęby zachęcającą.

Nadine

Uniosła wzrok, patrząc na szczerzącego sie Evana. Rozbawił ją znów, bo zawsze potrafił ją pocieszyć. Uśmiechnęła się specjalnie dla niego i trąciła jego nos swoim.
- A ja proszę o ogrzanie.

Embry

Widział,że na prawdę nie ma u niej szans. Wpojenie mu we wszystkim przeszkadzało/ Nie że miał za złe bo kochał Dee ale jej nawet nie było przy nim. Usiadł z dala od nich.

Evan Craven

Uśmiechnął się jeszcze szerzej.
Przytulił do siebię dziewczynę mocniej i potarł dłonią jej ramię.
Zawiesił wzrok na falach uderzających gdzieś daleko o skały i już go tam pozostawił dalej się uśmiechając.

Nadine

- Nikt mnie nie kocha... - westchnęła po jakimś czasie. Wtulona w Evana dobrze widziała Embry'ego. Chciała go zawołać, ale wiedziała że pewnie nie przyjdzie. Zależało jej na nim w głębi duszy. I gdy widziała jego smutek, samej chciało się jej płakać. - Dlaczego on tak się zachowuje? - spytała cicho.

Embry

Siedział sobie i rzucał jakimiś kamieniami do wody.Zerkał od czasu do czasu na Nadine.

Evan Craven

- Jak to nie? - zapytał dalej się uśmiechając.
- Nie wiem. - odpowiedział krzywiąc się delikatnie i wzruszając ramionami. - Chcesz to idź i zapytaj.. - mruknął zabierając z niej rękę aby miała wolną drogę. Położył się na piasku patrząc na niebo.

Nadine

Westchnęła i podniosła się z piasku, dziękując chłopakowi. Pocałowała go lekko w policzek i podążyła w stronę Embry'ego. Usiadła blisko wilka i spojrzała na niego.
- Powiedz, dlaczego się tak zachowujesz? - spytała od razu. - Nie chcę, żebyś się na mnie gniewał, czy coś... Smutno mi.

Embry

- Po prostu myślę,że przez to,że powiedziałem Ci o Dei Ty mnie odtrącasz - burknął . Nie patrzył na nią tylko mówił

Nadine

- Bo ją kochasz. A co, jeśli ja pokocham ciebie? - spytała, patrząc gdzieś w dal. Nie chciała znów płakać. Było jej zimno, dlatego przysunęła się bliżej chłopaka.

Embry

- Muszę żyć normalnie a tym czasem wszystko mi się wali - przytulił ją bo wiedział,zre jest jej zimno.

Nadine

- Embry, po prostu nie chciałam wchodzić wam w drogę - westchnęła. - Zrobię sobie nadzieję, Dea wróci i zostawisz mnie dla niej. To chyba trochę nie fair - odparła. Wtuliła sie w ciało chłopaka.

Embry

- nie wiem kiedy wróci. chcę żyć normalnie - pocałował ją w policzek.Brakowało mu kobiety u boku. Ale nie będzie zmuszał Nad do czegoś czego nie chce

Nadine

Nadie westchnęła, unosząc głowę. Evan zniknął. Zapewne nie chciał czekać, aż dziewczyna wróci. Kocica wtuliła się w gorące ciało Embry'ego i szepnęła coś niezrozumiałego dla chłopaka, bo wypowiedziała to w jego ramię. Skarciła się za myśli, że chce, żeby ją pocałował i żałowała, że wypowiedziała te słowa.

Embry

Nic już nie powiedział tylko uniósł jej podbródek i pocałował ją namiętnie w usta. Byl na plaży i ktoś mógl to zobaczyć ale mało go to teraz obchodziło

Nadine

Odwzajemniła pocałunek chłopaka, bo dłużej nie mogła trzymać uczuć na wodzy. Westchnęła cicho i wplotła palce w jego włosy. Teraz już wiedziała, że Embry jednak usłyszał, co powiedziała.

Embry

Nie odrywając się od jej ust przeniósł ją na swoje kolana i wplótł dłonie w jej włosy. Chciał ją zatrzymać teraz obok siebie i nigdzie jej nie puszczać

Nadine

Wiedziała, że nie ma co liczyć na miłość, ze strony chłopaka. Chciała jednak być z nim blisko. Odwzajemniała pocałunki, masując językiem podniebienie wilka. Nagle zrobiło się jej gorąco, już nie odczuwała chłodu. Chciała po prostu, aby ją całował.

Embry

Może na miłość nie ale na jakieś uczucie na pewno. Miłość była przeznaczona tylko dla jednej osoby.
Całował ją namiętnie i czule i ostrożnie żeby jej nic nie zrobić bo ją obejmował. Głaskał ją delikatnie po plecach i włosach

Nadine

Nadie przygryzła dolną wargę chłopaka i odsunęła się na kilka milimetrów od jego ust. Spojrzała Embry'emu w oczy. Po chwili znów go pocałowała i przylgnęła całym ciałem do wilka, przewracając go na piasek.

Embry

Pogłaskał ją po policzku kiedy się od niego odsunęła. Kiedy już leżał na piasku przyciągnął ją bliżej siebie i położył dłonie na jej pośladkach żeby było im wygodniej.

Nadine

Westchnęła cicho w jego usta. Uwielbiała jego dotyk. Powoli zaczął ją podniecać, a nie była pewna, czy Embry dąży do seksu z nią. Niepewnie odsunęła twarz od chłopaka, przestając go na chwilę całować.

Embry

- Coś nie tak? - westchnął mają nadzieję,że nie zamierza się znów sprzeczać z nim. Pogłaskał ja delikatnie po pośladkach i spojrzał jej w oczy. Jakby szukał tam czegoś czego nie umiał znaleźć

Nadine

- Pragnę cię - wyszeptała. Odwróciła wzrok, bo dopiero po chwili zorientowała się, że zbytnio chyba się napaliła. Embry ją tak rozgrzał, że jej oddech przyspieszył. Uwielbiała pieszczoty pośladków. Gdy ułożył na nich ręce, poruszyła niespokojnie biodrami. Ocierając się tym samym o krocze chłopaka.

Embry

Zaśmiał się i odgarnął jej włosy z twarzy.
- W takim razie zapraszam Cię do siebie - usiadł i wziął ją na barana i razem z nią poszedł domu
//dom Em. oboje,zacznę Smile

Evan Craven

Nie leżał tam długo.
Dobrze wiedział że im przeszkadza więc wstał i schował się z zarośla aby zamienić się wilka.
Wyszedł i już pod tą postacią ruszył w przeciwnym od nich kierunku.
Z bardzo daleka zauważył jeszcze ich zarysowujące się sylwetki i warknął cicho.

//Dom Evana//

Jerome

Westchnął.Jak zawsze nikt nigdy się o niego nie troszczył.Przywykł do tego, że już zawsze będzie sam.Zabrał kask i podszedł do motoru.Katem oka zobaczył wychodzącego wilkołaka.Tak bardzo chciał kogoś poznać, ale cóż, chyba to jest nierealne marzenie.Założył kask i odjechał z piskiem opon.

//Dom Jerome'a

Adelaida

W końcu wstała z kamienia i poszła gdzieś w nieznanym sobie kierunku.

//Las

Gość

//Z kawiarni.
Weszła rozglądając się. Zadowolona usiadła na piasku i spojrzała na wodę. Chciała się wyciszyć i pomyśleć o przyszłości.
-Minęły już trzy tygodnie od moich osiemnastych urodzin- Pomyślała czując że musi coś zrobić z swoim życiem.
***
Położyła się i skierowała wzrok ku niebu. Na plaży było tak cicho ze dziewczyna słyszała powolne bicie swojego serca. Zamknęła oczy i westchnęła.
***
Otworzyła oczy i wstała. W ciszy ruszyła dalej.
//Z plaży

Jacques

/Klify

- Nie wierzysz w moją koordynację ruchową? - zapytał udając oburzonego. - Nie grab sobie, bo cię wrzucę do wody. - zagroził. - Mam nad tobą przewagę, pamiętaj. - kąciki jego ust zadrżały gotowe do uśmiechu.

Leah

-Nawet się nie waż... -mruknęła mierząc go oburzonym spojrzeniem. Jej ręce niemal przyspawały się do jego karku.
-Zniszczysz moją sukienkę... -zaśmiała się z własnego pragmatyzmu. Spojrzała na swoje nogi i machinalnie nadal będąc na jego rękach (i łasce) obciągnęła na uda materiał sukienki.

Jacques

- No nie wierć się tak bo zaraz "przypadkiem" cię upuszczę. - zagryzł dolną wargę by się nie roześmiać. Obserwował poczynania Lee. - Dobra. Rozgryzłem cię. Próbujesz zwrócić moją uwagę na twoje nogi. - powiedział gapiąc się na jej uda. Dopiero po chwili zerknął jej w oczy z rozbawieniem.

Leah

-Po prostu mnie zawstydzasz... -mruknęła nieco zaróżowiona- A raczej ja czuję się trochę skrępowana... -oznajmiła a mimo wszystko leciutko się uśmiechnęła.